"Gökyüzünde hepimizin yarasına yetecek kadar var..."
cümlenin naifliği beni benden alıyor. kitabı okurken çoğu cümlesinde uzun süre takılı kaldım. Kitabı kapattım sonra o paragrafta yer alan şarkıyı açtım ve düşündüm. o cümlede kendimi buldum belkide o cümleyi değilde kendimi düşündüm aslında. Ruhumun kalbolmuş parçasına
