İçimi dökmem lazım..
Baştan söyleyeyim yine bu bir kitap incelemesi değil.
Sadece kitabı okurken hissettiklerim, yaşadığım tecrübeler...
Şımarık büyüyen bir kızın, şark görevinde nasıl idealist öğretmen olduğunun hikayesi..
Kan davası yüzünden dersime gelemeyen 9 öğrencimi düşündüm ağlayarak, yıl 2019 du.
8.sınıfta okuldan zorla ağlayarak -evlendirilmek üzere- götürülen kız çocuğunu gördüm, yıl 2018 di.
Veli ziyaretlerinde tüm meslektaşlarımla köyü baştan sona dolaşıp okula çocuğunu göndermeyenlerin, kapıları yüzümüze çarpmalarına şahit oldum, yıl 2017 di.
Şimdi diyeceksiniz 21.yy arkadaş atıp tutma jandarma var devlet var olur mu öyle şey.. oluyormuş be arkadaş. Bizzat şahit oldum. Amacım devleti kötülemek değil bilakis gerçekler.. Biraz araştırsanız belki de daha büyük acı gerçekleride görürsünüz.
Yaşadığım deneyimleri, acılarımı, hüzünlerimi anlatamam. Şu 3 senede o kadar büyüdüm ki. Belki 80 yaşına gelsem bu 3 senenin bana kattığını hiçbir zaman öğrenemeyecektim.
Anne babasından ünv zamanı bile ayrılmayan, her şeyi ağlayarak elde etmiş şımarık kızın “ben İdealist bir öğretmen olcam” diyerek öğretmen olması..
Hep öğretmen olmak istedim, oldum da. Annemi ağlata ağlata -affetti beni- bırakarak geldim İstanbuldan doğuya. Bir başına kız olarak doğuda yaşamak zor muydu bilmem ama doğuda öğretmen olmak zordu. Bakmayın zor dediğime şu an olsa yine koşa koşa gelirdim -ki görevim bitmesine rağmen buradan ayrılamayışım bunun göstergesidir-
Hani diyolar ya bazı meslektaşlarım, “onlar benim öğrencilerim değil çocuklarım oldular” diye. Bu boş laf değilmiş, yaşarken anladım. Çünkü benim hiçbir zaman çocuğum olamayacakmış bunu öğrendiğimde farkettim ki doğurmasamda aslında benim birçok çocuğum varmış.
İçimdeki meslek aşkını, çocuklarıma aşkımı anlatamam. Maaşımın yarısını neden onlara harcadığımı kimseye açıklayamam. Hayatında hiç eti puf yememiş, çikolatayı dondurmayı tatmamış çocuklara acıyarak bakmanızı istemem. Ama her cuma günü tüm sınıfça patlayan şeker partisi, lolipop partisi yaptığımızı bilin isterim.
Küçücük kalemi ellerinde iz çıkararak tutmaya çalışmalarını, hatta o kalem bittiğinde kurşun kısmını yalayarak yazmaya çalışmalarını hatırlamak istemem ben de. Süslü püslü kalem aldığımda gözü gibi sahiplendikleri kalemleri anlatmak isterim.
İlk senemde herkesin defterine yapıştırdığım Türk bayrağı stickerını kalemle delmeye çalıştıklarını bilmeyin isterim. Ama şimdi “ben seyit onbaşı olucam, ben Atatürk olucam, ben asker olucam” diyen ve daha 3.sınıfta tüm öğrencilerimin İstiklal marşının 10 kıtasını ezbere bildiklerini gururla size anlatmak isterim.
-30larda (Çaldırandayım) ders işlerken yerlerde karlar metre boyuna ulaşmışken terlikle gelen ayağı morarmış öğrencimi hatırlamak istemem -gerçekten oldu- Yardımla gelen birçok montu ayakkabıyı dağıttığımda yaşanılan sevinci gözlerindeki mutluluğu anlatmak isterim. Kar yağmur çamur demeden uzaklardan gelen çocuklarımı anlatmak isterim.
3 senede birçok kitap seti aldığım hatta burda bana yardım eden belki de yaptığı yardımı şu an hatırlamayan 
Tayfun sayesinde her çocuğumun bir kitaplığı -içinde 8 9 kitabı- olduğunu bilin isterim. Hayatlarında hiç köyden çıkmamış bırakın bir il müze sinema avm gezmeyi, kıytırık -içinde sosyallik anlamında sadece bir kafesi olan- ilçeye bile ayak basmamış çocuklarım var benim.
Market nedir postane nedir trafik ışığı nedir bilmeyen çocuklarıma, hayat bilgisi dersinde anlattığım konularda yaşadığım zorlukları bilmeyin. Ama kısıtlı imkanlarımızla yaptığımız boyama çalışmalarını görmenizi isterdim. Elektrikler gittiğinde 3 ay boyunca montlarla sınıfta zıplayarak ders işlediğimizi hatırlamak istemem.
Okula gönderilmeyen çocuğun şu an dağda çobanlık yaptığını ileride yüksek ihtimal kaçakçı olacağını bilmemek isterdim. Kan davası yüzünden -hala sürüyor- gelemeyen çocuklarımın bana yazdıkları mektupları buraya fotoğraflarını koymak isterdim -özel olmasalardı- Çobanlık yaparken su kuyusuna düşüp ölen eski öğrencimin bitkisel hayata girdiğini duyduğumda yaşadığım acıyı, çığlıklarımı tarif edemem. Zorla evlendirildiği için kendini asan çocuğu, günlerce kabuslarımdan çıkmadığı için uyuyamadığımı anlatamam.
Yaşadığım onca acı tecrübe var ki..yazdıkça daha çok ağlıyorum, kelimelerim yetmiyor...
Tüm bu acıların dışında “öğretmenim ben seni çok seviyorum biliyo musun” diyip bana sarılmak için aralarında yarışmaları yok mu..
Batıda asla bulamayacağım sevgiyi, saygıyı, çocuklarımın her öğretmen servisinden inişimde yolda koşup bana sarılmalarını nasıl unutabilirim? Derste onlara kızarken bile teneffüs zili çalsada gidip öpsem mıncırsam hemen diye dakika saydığımı nasıl açıklayabilirim? Yakartop, -onların dilinde cancan- ip atlamamı, onlarla 5 yaşındaki çocuklar gibi eğlenmemi nasıl anlatabilirim? Hele şu uzun tatil sürecinde fotoğraflarına bakarak nasıl özlem giderebilirim? Yaşadığım tüm zorluklarda hatta ağır bir depresyon sürecimde bile sınıf kapısından girer girmez beni gülümsetmelerini, hastalığımı onlarla yenmemi, beni kendilerine bağlamalarını nasıl unutabilirim? Telefonuma ilk dokunduklarında, fotoğraflarını çektiğimde ilk kendilerini gördüklerinde yaşadıkları mutluluğu nasıl yazabilirim? Kürtçeyi bilmediğimi öğrendiklernde -onların dilinde annemin bana kürtçe öğretmesi gerekiyormuş :)- yaşadıkları şaşkınlığı nasıl anlatabilirim?
Ben öyle 3 ay tatil olsun, yat maaş gelsin, cuppala kafasında olamadım. Hatta o 2 ay tatilin bitmesi için gün sayan biri olup çıktım. Çocuklarımda benim gibi oldu, tatili istemeyen okulu özleyen, teneffüslere zorla çıkarttığım, ‘kağıdı bırak hadi çıkın çıkın’ diye kovaladığım yavrularım var benim.
Bırakamıyorum, unutamıyorum, bağlandıkça daha çok bağlanıyorum onlara. Buradan gitsem bile üstünden elimi çekmeyeceğim o kadar çok çocuğum var ki.. hepsini okutacağıma söz verdim.
.
.
Uzadıkça uzuyor yazım.. içimdekiler sönmüyor. Hala yazamadığım, anlatamadığım o kadar şey var ki diyorum.. Fakat bitirmem gerek ama asıl önemlisi...
Ne mi öğrendim bu kadar zorlu süreçte? Ne kadar çabalarsan çabala aşamadığımız engeller olduğunu gördüm, hayat bu kitaptaki gibi öyle mutlu sonla bitmiyor bazıları için. Ama şu var; dokunabildiğim her yüreğe dokunmaya, yeşertebildiğim her canı yeşertmeye ve en önemlisi her yavrumu kazanmaya çalıştım. Benim için büyük bir gururdur ki, çoğunu kazandım.
Yazımı burada noktalayacağım, belki silerim belki arada açar okur yeni şeyler ekleyip editlerim. O kadar yazdım, kitap içinse küçük bir şey söyleyeyim;
Hayatımda beni en çok etkileyen kitaptır diyebilirim. Her cümlesini içime işleye işleye okudum. Anlayın bu kadar uzun yazıdan beni nasıl böylesine etkilediğini..siz de okuyun.
Velhasıl hepinize, mesleğinizi aşkla yapacağınız güzel günler diliyorum.
Yazdıklarınızı zevkle ve hüzünle okudum. Biz öğretmenler, özellikle de sınıf öğretmenleri uzun tatilleri sevmeyiz. Yaz tatili bizi hep sıkmıştır. Okul açılsa da öğrencilerimize kavuşsak deriz. Hele bir de köy öğretmeni olmak. İşte o tamamen bir ayrıcalıktır. Hani derler ya, köyde nasıl öğretmenlik yapıyorsun, diye. Oysa bilseler ki, sevginin en safı, en çıkarsızı, en doğalı oradadır. Ama yapmayan nereden bilecek. Şu günlerde, öğrencilerimden aldığım, öğretmenim seni çok özledim, mesajları içimi yakıyor. Ben de çok özledim, az kaldı diyerek, onları avutmaya çalışıyorum Öğretmen olmak çok güzel. Küçücük kalplere dokumak çok güzel. Yazınız beni çok duygulandırdı. Emeğinize sağlık.
Yorumunuzda beni çok duygulandırdı, aynı hislere sahip olan insanları görünce tek başıma savaşmadığımı görüyorum. Teşekkür ederim 😊🙏🏻
2 sonraki yanıtı göster
Benim de doğu illerinde öğretmenlik yapma hayallerim vardı. Şırnak dahi yazmıştım tercihime orada kalacaktım her şeyimle. Olmadı yaptırmadılar. Mülakata soktular sen öğretmen olamazsın dediler 5 dakikada. Halbuki benim de hayallerim vardı. Şimdi sizin anlattıklarınızla tekrar hayalimi hatırlayıp hüzünlendim. Eski zaman ki heveslerimi heyecanlarımı hatırlattınız bana teşekkür ederim. Öğrencilerinizi bir defa da benim yerime öpersiniz belki. Siz içinizi dökünce ben de dökmek istedim. Rahatsızlık verdiysem kusuruma bakmayın. Hadi sağlıcakla kalın. 👋👋😊
Benim ilk mülakatımda puanımı aşağı çektiler teşkilata üye olmadığımdan mütevellit :) pes etmedim tekrar girdim he tabi bu süreçte ne kadar yıprandığımı bi Allah bi ben bilirim. Keşke elimde olsa tüm dört gözle atamayı bekleyen arkadaşlarımı görev yerlerine gidişlerini kutlasam.. çok üzüldüm sizin için. İnşallah tez zamanda sizi bekleyen öğrencilerinize kavuşursunuz, gönülden diliyorum bunu ☺️
Siz de sağlıcakla kalın
İşini böyle severek yapan insanların olduğunu bilmek ne de güzel... Bizlere örnek, çocuklarınıza hayat sevinci olmuşsunuz.
Almanların bir atasözü var, çok severim, "şans çalışandan yanadır" derler. Sizin fedakarca çalışmalarınız birçok çocuğa bu şansı yaratmıştır, yaratacaktır. Elleriniz dert görmesin.
![[̲̅t̲̅a̲̅m̲̅e̲̅r̲̅] ☾ okurunun profil resmi](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F325014_1710085179_AxDAP.jpg){kind=small}
Merak ettim şu anda acaba neler yazmıştır diğer okuyanlar diye. Sonra sizin incelemenizi gördüm. Şunu söylemeliyim ki büyülendim. Hem kurduğunuz cümlelerin ihtişamından hem de yaşadıklarınızı hissettiğim için.. Benim de yolum düşmüştü Çaldıran'a Derik'e ya da rahat olsun diye doğuya gitmek istemeyenlerin bolca olduğu yerlere :( (Doğuya)... Velhasıl sevgiyi paylaştıkça güzel şeylerin çoğaldığını yazınız sayesinde bir kez daha hatırladım.
Küçük fidanlara zamanında dokunduğunuzda ne güzel sonuçlar elde edilebileceğinin kanıtısınız... Dokunamadıklarımız da yitip gidiyorlar malesef çeşitli olumsuz sebeplerden... Varolun. Sağolun çok teşekkürler böyle güzel olduğunuz için... 👏👏👏
Bu yorum görüntülenemiyor
"Okumak sana mutluluk getirsin, parıldayan yıldızım benim."
İyi ki sizin gibi öğretmenler var bu dünyada. Çocukları için yaşayan, onların mutluluğunu, başarılarını görmeyi hayattaki her şeyden çok isteyen.. Siz onların hayatlarına öyle güzel dokunmuşsunuz ki.. Okumak hepsine mutluluk getirsin
Emeklerinize sağlık, hem hüzünlendirdiniz hem de umut saçtınız yüreğimize. Teşekkür ederim
Gülümsettiğiniz ve çocuklarıma iyi dilekleriniz için asıl ben teşekkür ederim 🙏🏻☺️
1 sonraki yanıtı göster
Siz gerçekten de muhteşem bir öğretmensiniz🌹
Okurken hem hüzünlendim hem de gurur duydum.
Umarım tez zamanda öğrencilerinizle kavuşursunuz🙏
İyi ki varsın öğretmenim❤🌹🙏
Çok hüzünlendim Dayımın Kızı... Bilirim çocuklarından kopamayan eğitim neferlerini; onlara öğretmen demeye bile dilim varmaz. En çetrefilli zamanlarda Yüksekova’da görev yapan kuzenimi zor getirdik İstanbul’a... Kars’a gönüllü gitmek isteyen öteki kuzeni ikna edemedik. Yaz yaz bitmez... Çok şükür öğretmen sıfatını açmış 3,5 kuzenim var. Zorluklarını bilirim keza içlerindeki sevgilerini de...
Kendini aşan ve geliştiren öğretmen, işçi ya da falanca meslek olursa olsun dilerim insansı yanını hiç kaybetmezler. Çünkü onlar hep baş tacıdır. Onlara teşekkür edilmez onların görevi insan olmaktır, insan olmanın gerekliliğini yerine getiriyorlar. Bunu çokta iyi yapıyorlar.
Çok duygulandım, gurur duydum. Her zaman gönülde ve baş üstündesin sevgili öğretmenim.
Yüreğinizden öperiz Öğretmenim🥰🌹
Hayallerimin hayat olduğunu görmekteyim🤭
Çok çok özel şeyler yazmışsınız hem acı hem sevinç bir arada... ne yazılır o acılara bilinmez lâkin o sevinçleri yaparak bu acıları dindirebiliriz...
Bir Öğretmen her şey yapar ve yapmalıdır...
Hayatını böyle geçirenlere ve gerçek bir ÖĞRETMEN olarak geçirenlere selam olsun...
Onların da yüreklerinden öperiz...🌹
Çok teşekkür ederm güzel yorumunuz için ☺️
1 sonraki yanıtı göster
Güzel Kadın... cümlelerinin ağrılı yanı bir sancı gibi vücudumun her yerini sardı sanki. Ciğerlerime doldu çektiğim nefesler. Bunları yazmak kolay değilken yaşadığın onca şeyin hüznünü içinde nasıl barındırdın söyle bana ? Senin çektiğin bu emeğe karşılık hakkını kim, nasıl ödeyecek? Varsa bir yolu söyle. İçime oturan şu huzursuzluktan kurtulayım...
Güzel yüreğinden öpüyorum. Rabbim sizin gibi öğretmenlerimizin sayısını arttırsın. Rabbime emanetsin. O ki ayağına taş değdirmesin, işini gücünü rast getirsin.
🌹
Öncelikle Allah razı olsun sizden🙏🏻 mübarek günde güzel duanız ve yorumunuz için teşekkür ederim
Emeğimin karşılığına gelince.. çocuklarımın gülümsemesi yetiyor bee :)
Hatta bugün gelen “seni çok özledim öretmenim” sesi yetti de arttı bana ☺️
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.