“ Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum! Bu eksik sana değil bana ait... Bende inanmak noksanmış... Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanmadığım için, sana âşık olmadığımı zannediyormuşum... Bunu şimdi daha iyi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kâbiliyetini almışlar... Ama şimdi inanıyorum... Sen beni inandırdın... Seni seviyorum... Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum... “
Sayfa 146 - RenKitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.