Benim öyle kolay lokma olmadığımı anlamalıydı. En büyük korkaklığım bundan seneler evveldi. Sünnetçiden kaçıp ağaca tırmanan bir çocuktum. İşe yaramadı. O günden sonra asla kaçmadım. Hep yüzleştim. Korkularımla, düşmanımla, cümle âlemle. Hata yaptığım oldu hemde ne vahim hatalar. Ama kaçmadım o yüzden geri çekilmedim, bakışlarımı kıpırdatmadım; gözlerimi, muhtemelen aynı kahrolası nedenlerle gözlerini bana dikmiş olan Memur Andrew’un gözlerinden ayırmadım.
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.