"Taksicilerin girmek istemediği sokaklar diye bir şey var bu şehirde. Bu bir ölçü, bir tanımlama biçimi aslında; taksici girmiyorsa oralarda kol gezen uğursuz bir bölge, kötü bir rüya, trkimsiz bir sokak, ölçüsüz bir öfke var demektir. Yüzyüze gelmek istemeyeceğin insanlar, dokunmak istemeyeceğin hayatlar, yan yana yürümek istemeyeceğin nefretler. Öyle şeyler. " diye aslında daha ilk öyküde, anlattığı mahalleyi tarif ediyor Tarık Tufan. İstanbul'un bir kenar mahallesi, ve bu mahalleye sıkışmış karakterlerin hikayesi. Hiç mutlu hikayeler yok, böyle hayatlar da mı var, diyeceğiniz bir kitap. Hatta okurken içinizi sıkıntı da basabilir. Ama biz milletçe arabesk seviyoruz. Şarkılarımız damardandır, dizilerde kötü son isteriz, hikayelerimiz hep mutsuz, acıklı bir biçimde son bulur. Acıyı severiz biz. Aslında buna ihtiyacımız da var. Uzaklıklarımızı, kırılmalarımızı derin boşluklarımızı ortadan kaldıracak, gözümüze yaş salacak ve bizi birbirimize yakınlaştıracak o nağmelere... Ne demek istediğimi kitabın son sayfasında anlayabilirsiniz.

Beni Onlara VermeTarık Tufan · Profil Yayıncılık · 20174,815 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kebiikeç