“Gülnihal,
Tut ki gecedir...
Her yanı karanlık sarmalamıştır. Her şeyin üstünü sanki zulmet perdesi tül tül örtmüştür... yalnızlığım geceleri büyümüştür. Acıları ve ağrıları büyüyen bir hastanın çaresizliği koyu karanlıkla artmıştır. Çoğalmıştır derde bulanmıştır.. Her ne kadar dertleri ile hoşnut olanlar varsa da, derdine derman arayanlar günün ışıklarını hasretle bekler.
Benim, seni beklediğim gibi...”
Sayfa 118
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.