Nasıl desem ki iyi ki Livaneli var iyi ki yazıyor... Son Ada’dan sonra en iyi kitabı gibi geldi bana. Kitap, milliyetçiliği yapanların aşırı ileri gittiği bir ülkede, dillendirilmesi bile büyük sıkıntı yaratacak olan konu(ları) tarafsız bir anlatımla çok güzel işeyip bize sunmuş. Örneğin Leyla’nın tiyatroda gençlere yeni kurulmuş cumhuriyetin halkına yaşattığı zorluklar ve bazı saçma kanun ve inkılapları anlatması. Başka bir yerde Ali Yekta Bey’in yeni adap kurallarını ezberlemesi... Cemile’nin dinini (daha doğrusu din zannettiği şeyi) yaşama öğrenme şekli, insanları değerlendirme ve yargılama şekli... Ömer Cevheroğlu’nun mirasının kaynağı ve mirası sayesinde nüfuz ettiği; hükümet, adalet, ve daha bir sürü şey... bana bu dönemde beylerin uşak olduğu cümlesini hatırlattı. İşin tuhaf tarafı ise hem yüce dinin hem Mustafa Kemal’in en büyük amacının Yusuflar ve Leylalar yetiştirmek olması... Maalesef halkımızın çok çabuk gaza gelip iyiyi kötü, kötüyü iyi yapması Yaşar Kemal’in eserlerinde (Özellikle İnce Memed’de) çok güzel anlatılıyor. Son olarak zoruma giden şey; yine de sandığa bir sürü fakir gidecek, bir tane zengin çıkarmak için. Çok okuyup doğru idrak etmeliyiz artık zamanı geçti bile. Yoksa bu güzel ülkenin ne Sağı ne Solu kalmayacak...

Leyla'nın EviZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201728,9bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rıdvan Kubat