Bu insanlar Tanrı'nın onlara bağışladığı şeyler için hiç şükrediyor mu acaba,diye düşündü:
Zihinlerindeki ışık için,dostlar için,doğa yasalarına tepki olarak duyulan soğuk ve acı için,bu yasaları beklenti edinecek kadar derinlemesine kavrama yetisi için,görkemli bir ritm içinde birbirini izleyen gündüz ve gece için,yükseklere sıçrayan kıvılcımlar için,dostlar için...Yaşamlarının ne denli güzel,ne denli imrendirici olduğunu biliyor muydu bu insanlar acaba?
Sayfa 254 - MetisKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.