SPOİLER İÇERİR
Bu kitap şu ana dek okuduğum en akıcı, en duygusal ve en hisli kitaptı. Kırgızistanda geçiyor konumuz. O zamanlar köylerde herkes tarımla uğraşıyor, sürekli hasat alıp ekin ekiyorlar. Geçimlerini, yaşamlarını bu şekilde ilerletiyorlar. İkinci Dünya savaşı zamanları. Cepheye sürekli asker göndermek lazım. Asker gönderdikçe köyde tarlada çalışanlar azalıyor ve yük artıyordu. Bir süre sonra kendilerine yiyecek ayıramaz oldular, ne varsa cepheye gönderiyorlardı. Cepheye Tolgonay'ın üç oğlu ve eşi de gitmişti. Tabi oğullarından biri evli idi. Eşinin adı Alimandı. Aliman çok severdi eşini, kaynanasını. Çok çalışırlardı hep birlikte. Bir gün bir haber geldi ve Alimanım eşi Kasım cephede ölmüştü. O günden sonra herkes çok mutsuz yaşıyorlardı. Torgonay bir süre sonra Alimana artık kendine yeni bir hayat kurabilirsin demişti. Aliman normal hayatında devam ediyordu ve arada geceleyin evinin uzağındaki çaya giderdi. Bir çobandan hoşlanmıştı herhalde. Ama yağmurlu bir günde Aliman eve geldi. Üstü başı dağılmış, kıyafetleri yırtılmış ağlıyordu. Aliman tecavüze uğramıştı ama kimselere diyemedi. Ta ki Torgonay eskiden savaştan kaçan köylüsünü tutuklatmak için ifade vermeye giderken orada o askerden kaçan kişinin eşini gördü. Eşi Torgonaya sallama başladı ve Alimanın durumunu söyledi. Orada birden eli ayağı kesilip kaldı. Aliman artık hep hüzünlü dolanırdı ortalıkta. Torgonay ana ile paylaşamamıştı bu durumu gururundan dolayı. El zaman git zaman durum ilerledi ve birbirleriyle konuştular. Bir gece evde Aliman yoktu. Samanlıkta doğum sancıları içinde kıvranıyordu. Torgonay ana hemen komşusunu çağırıp hastaneye yetiştirmeye çalıştılar. Ama Aliman daha fazla dayanamadı ve doğurdu. Bebeğin ilk çığlığı Aliman'ın sonu oldu.
İyi okumalar.
Cengiz Aytmatov
Toprak Ana
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.