" Okuyacağınız yorum Spoiler içermektedir. O nedenle eseri okumadıysanız lütfen uyarıyı dikkate alınız." Anlatılması gerçekten kolay olmayan fakat hayattan her bir çıkarımıyla bizleri bambaşka bir paradigmaya iten bir eser. İki bölümden oluşan bu başyapıtın ilk bölümünde yer altında yaşamanın gerekliliği, yer altını oluşturan atmosferin özellikleri ve yer altının insan zihnindeki etkisi anlatılmaktadır. ( ki bu bölüm aforizmaları , benzetmeleri , örnekleri ve felsefesiyle anlaşılması oldukça güç bir nitelik taşımaktadır.) insanın Kısaca ; “ 2 Ayaklı nankör yaratıklar” olarak tanımlanırken en büyük kusurununda “ Alnının kara yazgısı olan erdemsizlik ve ölçüsüzlük” olduğunun altı çizilmektedir. İnsanlar üretme ve meydana getirmeden daha çok ; bunları yıkma ve yok etme düşüncesinin altında yatan etmenin, insanın sonuca ulaşma değil de arama yolculuğu isteği olduğu vurgulanmaktadır. İkinci bölümde ise yer altında yaşayan bir insanın günlük yaşamdan canlı kanlı bir örneği karşımıza çıkmaktadır. Bu öyle bir karakterdir ki ; kendiyle çelişir, düşüncelerinin girdabında yönünü kaybeder , mutlu olmak yolunda bir ihtimal varsa bunu bozmak için elinden geleni yapar , kendisine yapılan her kötülüğü gücü yettiği ölçüde başkasına uygulamada bir sakınca görmez ve bu durumun atmosferinde nefes almaktan ölesiye rahatsız olur. Dostoyevski burada direkt okurları ile konuşmayı , tartışmayı yeri geldiği zaman açıkça eleştirmeyi başarmıştır. “Kolay elde edilmiş bir mutluluk mu , yoksa insanı yücelten bir acı mı daha iyi ?” Sorusunu okuyucuya beyin yakan bir edayla sorgulatmaktadır. “Stefan Zweig’de ”Dostoyevski psikologların psikoloğudur…” diyerek ona özel bir önem verir. Zweig, ”Dostoyevski’nin bilinçdışının yeraltı dünyasına doktorlardan, hukukçulardan, suç uzmanlarından ve psikopatlardan daha derin bir şekilde sokulduğunu dile getirir.”” “Cemal Süreya TRT’ye verdiği röportajında ; 1943’de Dostoyevski’yi okudum ondan sonra hiç huzur kalmadı bende...” demiştir. Eserin başındaki bir aforizma ile bitiriyorum... “Fazla bilinçli olmak hastalıktır...

Yeraltından NotlarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 2020129,9bin okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Barış Ş.