Doğamız gereği kendimizi başkalarıyla kıyaslarız ve bu yüzden mutluluğumuz veya mutsuzluğumu çevremizdeki şeylere ve insanlara bağlıdır. Bu bakımdan hiçbir şey yalnızlık kadar tehlikeli değildir; doğası gereği yükselmek isteyen hayal gücümüz hayallerin kanatları üzerinde yükseklere doğru uçuşa geçerken kendimizi bir insan zincirinin içinde resmeder ve burada kendimizi herkesten daha aşağıda görürüz. Her şey olduklarından daha büyük ve bizden daha üstün görünür. Zihnin bu işlevi son derece doğaldır; sürekli kusurlarımızı düşünür ve biz de eksik olduğunu sandığımız özellikleri başkasına verir. Bunu da gönüllü olarak yaparız; bu süreç sırasında kusursuz, mutlu bir insan ideası yaratırız ancak bu insan sadece bizim hayak gücümüzde var olur.
Ancak zayıflık ve hayal kırıklıklarına karşın canla başla çalışıp azimle devam ettiğimizde rüzgar ve yelkenin yardımına sahip olanlardan daha ileri gittiğimizi düşünürüz. İşin aslı başkalarına ayak uydurmaktan ya da onları yarış dışı bırakmaktan daha büyük bir mutluluk olmaz.
Sayfa 58 - Maviçatı yayıneviKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.