Duygular
Yok yok pohpohluyorum sanma.
Senden ne çıkar bekleyebilirim ki?
Varın yoğun, neşen ve güler yüzün.
Besinin de o, giyimin de. Yoksul kişi niye övülsün?
Tatlı dil dediğin, ancak şatafat gördü mü açılır;
Çıkarı kimdeyse, ona yaranır;
Yalnızca o zaman diz kırar. Anlıyor musun?
Sevgili ruhum kendi seçiminin efendisi olduğuna,
Ve kimin kim olduğunu iyi bildiğine göre,
Seni mühürleyip kendine ayırdı. Çünkü sen,
Her acıyı çektin ama hiç gostermedin;
Talihin yumruğunu da ödülünü de teşekkürle aldın.
Kimi insanin duygularıyla aklı öyle dengeli karışmıştır ki;
Talih hiçbir zaman o kişiyle kaval çalar gibi oynayamaz.
Işte o kişi Tanrı'nın sevgili kuludur.
Bana duygularının kölesi olmayan kişiyi ver,
Yüreğimde, yüreğimin yüreğinde taşırım onu,
Seni taşıdığım gibi...Neyse, fazla uzattım.
Sayfa 122 - Remzi, HamletKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.