Üzgünüm, koşup da gelemediğim için...
...yüzünde o –görmeye hiç dayanamadığım– acı dolu ifade. Biliyorum ki bu acının nedeni yine benim. Artık gözyaşlarımı tutamıyorum ve ona doğru koşuyorum ve –on üç yıl önce olduğu gibi– o başını göğsüme gömüyor, bense yüzümü omzuna.
Sayfa 32Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.