Mevzu bahis İş Bankası ve özellikle Türk Klasikleri olduğunda artık yazı dilinin özelliklerinden ve okuma rahatlığından bahsetmekten haya ediyorum. Çünkü bu konudaki en mahir bir kaç yayınevinden bir taneside şüphesiz İş Bankası Yayınları.
Dolayısıyla bu eserde de okuyucuyu muazzam bir dil ve anlatım şöleni bekliyor. Üstelik Türk Klasiği olmasından sebep eserin kültürsel anlatımı da bir hayli üst seviyede. Bu yönüyle de muazzam bir kültürel şölen sunmakta yani.
...
Eser, edebiyat tarihimizin en şatafatlı dönemlerinden 19. yüzyılı yurt seçiyor kendine. Mekanı İstanbul. İstanbul dediğime kanmayın, bugünkü istanbul sınırlarını kastetiyorum. Çünkü o zaman ki istanbul çok daha müstakil ve mütevazi bir kent.
...
Eser, evvela “Eğitim, tüm kalıtımsal ve çevresel faktörleri aşıp; bir insanda ne oranda etkili olabilir?” sorusuna cevap ararken ‘insanın ne oranda eğitmek/eğitilmek istediğine’ ve ‘insanın eğitim adına değişime ne oranda cesaret gösterdiğine’ de cevap sunuyor. Konunun özü noktasında eşsiz bir idrakla okuyucuyu mest etmekten de geri kalmıyor.
...
Aynı zamanda eserde Ahmet Mithat’ın mütefekkir ve münevver yönünün ziyadesiyle açığa çıktığına, medeniyet kavramının ırklar ve toplumlar nezdinde irdelenerek toplumsal problemlere çözümler arandığına ve bu yönleriyle bir baş yapıt olma hüviyetini barındırmasına da şahit oluyorsunuz.
Her ne kadar görünüründe Çingene ve Alafrang standartlarını itibara alınsada, idesel olarak medeniyet ve medeniyetsizlik bünyesinde tekamülün işlendiği de aşikar. Tabii tüm bunların yanında okuyucuya muazzam bir öz eleştiri şöleni sunmasıda cabası. Hoş, böylesi bir şöleni sunmayan eser değerlendirmeye gark olup, sanat değeri alabilir mi(?) imkansız(!)?
Eser gerçekte Platon’un Protagoras adlı eserinin 19.yüzyılda romanın bedeninde tekrar diriltilmiş bir vechi diyebiliriz. Aranılan cevap, sorgulanan kabul ve gösterilen hakikat bu eserden pekte farklı değil. Nihayetinde Sokrates’in dilinde, Platon’da aynı soruya cevap arıyordu.
“Erdem öğretilebilir mi?”
...
Değerlendirmesini -tarzından sebep- boğucu bir dille yazmak zorunda kaldığımız eser, yazımızın aksine muazzam akıcı ve yalın bir dile sahip ve ilk sayfasından son sayfasına kadar okuyucusuna adeta bir yoldaş gibi refakat ediyor.
Dolayısıyla ‘okumaya meftun ve sanata aşık her sanat severinde muhakkak yolunu geçirmesi gereken bir yol olduğunu’ da bizlere ziyadesiyle telkin ediyor.
Satırlarımıza son verirken, muhabbetin miracına nebilik ettiğimizi ve muhakkak bu kelama kulak kabartmanızı tavsiye ediyoruz.
Kitaplar ile kalınız.
( 
Platon (Eflatun) - 
Protagoras ) 
Ahmet Mithat Efendi : 
Çingene
·
1 artı 1'leme
·31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.