Çok romantik biri değilim ve bu akıma bir türlü ısınamıyorum. Haddinden fazla abartılı betimlemeler, aşkı bezdirecek şekilde anlatan sözcükler boğucu geliyor. En gerçekçi ve samimi bana da Nathalie'nin son sayfaları oluşturan mektubu geldi. Diğer 3 ana karakterlerin tutumları (ne kadar güzel sözler sarf etseler bile) aslında bencilliklerini yansıtıyor. Henriette Felix'i platonik aşkı ile tutsak edip ondan uzaklaşmasını engelleyen nasihatler ile yönlendirmeye, ingiliz sevgilisi de onu oyunları ile hapsetmeye çalışıyor. Felix zavallımızın zaten tecrübesi olmadığı için ikisinin arasında sonunda sıkışıp kalıp kaybeden oluyor. Lakin o da bu gördüğü iki zıt tipin ilgisini doyasıya kullanıyor. Sonuç olarak "normal" bir kadın olan Natalie' den doğru cevabı alıyor. Balzac sonunda işin aslını gayet net o son mektupta açığa vuruyor, çok fazla naz aşığı usandırdığı gibi, eski sevgileri çok yücelten sonunda anıları ile yalnız kalır...