Kapanmış olan mezarımın üzerinden koca bir mevsim gelip geçti, sonra bir mevsim daha, sonra bir mevsim daha ve ben hiç var olmamışım gibi dünya dönmeye devam etti. Artık bildiğim dünyanın içinde ben yokum. Her zerrem başka bir yerde. Tanıdığım, bildiğim herkes nasıl yaşıyorlarsa öyle devam ediyorlar yaşamlarına. Ne kadar önemsizmişim. Tanrım! En yakınlarımdan birkaçı müstesna, diğer herkes sanki hayatlarında beni hiç tanımamış biri kadar etkilendiler. Hiç kimsede bir boşluk hissi yaratmadım. Ne ahmak, ne zavallı, ne aciz bir mahlukmuşum! Nelere öfkelendim, nelere kızdım. Şahsımın bile -ki bir şahsım vardıysa tabi- büyük bir hiç olduğu sahte dünyada kızmaya değecek bir şeyleri nasıl bulmuşum. Her şey yalan! Hepiniz bir hayalsiniz. İşitin beni! Telaşlarınız, kaygı, heyecan ve öfkeleriniz, mutluluklarınız, sevgi ve aşk sandıklarınız, kişiliğiniz ve değer verdiğiniz her şey koca bir yalan, koca bir boşluk! Hakikate yüz çevirmiş benlikleriniz, kısa, anlamsız ve toz gibi üflenince uçup gidecek olan dünyevi tasalarınız sizin cehenneminiz olacak.
Bütün zenginlikler sizlerin olsun, ben sadece var olmak istiyorum!
·
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.