"Hayat," dedim kendime, "Anlamsız bir kötülükten ibaret, bu kesin. Ancak bugüne kadar yaşadım ve hala da yaşıyorum, bütün insanlık da bundan önce yaşadı ve bugün de yaşamaya devam ediyor. Bu nasıl oluyor? İnsanlık niçin var oldu, var olmamak mümkünken. Hayatın anlamsız ve kötü olduğunu anlayacak kadar akıllı bir tek ben ile Schopenhauer mu var?"
Yaşamın anlamsızlığını ortaya koyacak şekilde akıl yürütmek hiç de zor değil. Bu en sıradan insanın bile aşina olduğu bir şey. Gene de bu sıradan insanlar bu zamana kadar yaşamlarını sürdürdiller ve hala da sürdürmekteler. Nasıl oluyor da bunlann hepsi var oluşun akla yatkın bir şeyolup olmadığına hiç kafa yormadan yaşayabiliyorlar?
Sayfa 49
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.