Sakın terk-i edebden, kûy-i mahbûb-i Hudâ'dır bu!
Nazargâh-ı ilâhîdir, makâm-ı Mustafâ'dır bu.
Habîb-i Kibriyânın hâb-gâhıdır fazîletde,
Tefevvuk-kerde Arş-ı Cenâb-ı Kibriyâ'dır bu.
Bu hâkin pertevinden oldu deycûr-i âdem zâil,
Â'mâdan açdı mevcûdât dü çeşmin; tûtiyâdır bu.
Felekde mâh-ı nev Bâb'üs-Selâmın sîne-çâkidir,
Bunun kandîli cevzâ Matla-ı nûr-i ziyâdır bu.
Mürâât-ı edeb şartıyla gir Nâbî bu dergâha,
Matâf-ı kudsiyâdir bûse-gâh-ı enbiyâdır bu.
·
19 görüntüleme
Sultan Dördüncü Mehmed zamanında hacca giden Nâbî merhumun içinde bulunduğu kafileye –bugünkü tabiriyle– sponsorluk eden ağa Medine-i Münevvereye yaklaşıldığı bir sırada insanlık icabı hafif uykuya dalınca, Efendimizin bu kadar yakınında uykuyu edebe mugayyir gören hikmet şairimiz irticalen, günümüzde çok kullanılan şekliyle doğaçlama olarak ve yüksek sesle beş beyt terennüm eder.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.