Nazım'a özel bir roman
Herşeyden önce en son söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu kitaba ba-yil-dim. Gerçektende tek kelimeyle çok iyiydi.
Nazım Hikmet Ran 'i iyi tanidigimi söyleyebilirim. Onun fikirlerini, düşüncelerini çok kereler sorgulamiş, analiz etmiş biri olarak 
Putlar Yıkılırken beni fazlasıyla tatmin etti. Bildiklrimden çok farklı miydi bu kitabın anlattıkları? Hayır. Ama bilmediğim konular da vardı tabii.
Putlar Yıkılırken , aslında Nazım'in hayatından kesitler sunuyor bize. Bir nevi kısa bir biyografisi gibi. Ama bu biyografinin içine bir kurgu da ilave edilmiş. Kurgu dediysem, uydurma diye düşünmeyin. Tamamen gerçek, nereden mi biliyorum? O dönemi iyi biliyorum diyelim. Özellikle ikinci Dünya Savaşı yıllarını. Milli mücadelenin yaşandığı yıllarda başlıyor kitap. Nazım'in bu mücadeleye verdiği destekle. Kuvayı milliye'ye olan hayranlığıyla. Öyle ki, bir kısmı hala kayıp olduğu düşünülen 66 bin satırlık bir destan yazdı Nazım Kuvayı milliye üzerine. Ama bir yerde görüş ayrılığı yaşanıyor. Örneğin en temelde Türk devriminin eksik kaldığını düşünüyor. Savaştan önceki kendilerine çıkar ve amaç sağlayan kodamanlarin, milli mücadele sonrasında devlet düzeninden çıkarılıp atilmadigini savunur. İmparatorluk mensuplarının sadece yurtdışına cikarilip, bununla yetinildigine inanır. Tıpkı Rus devriminde olduğu gibi tamamıyla eski yönetimin bertaraf edilmesini savunmustur. Rus devriminde bildiğiniz üzere çarlık yonetimi tamamen devlet yönetiminden uzaklaştırılmış, işçi egemenliğine dayanan bir sistem kurulmuştu. Onun da sağ olsun Stalin, suyunu cikarmis, bambaşka bir diktatörlük kurulmuştu. Neyse konudan uzaklasmayalim.
Nazım'in özellikle siyasi faaliyetleri ve politik dusunceleri, onun uydurma bir donanma davası denilen bir kumpasla tam yirmi sekiz yıl hapi cezası almasına sebep olmuştu. Tabii sadece o değil. Aynı davada 
Hikmet Kıvılcımlı ve 
Kemal Tahir de on beşer yılla cezalandirilimisti. O davanın içine Nazım'i sokuvermislerdi. Çünkü Nazım, 2. Dünya savaşı yıllarında anti faşist bir siyaset guduyordu. Almanya lehinde çalışan ahalimiz onu sanırım pasifize etmek istediler.
İnönü gerçi tarafsizdi, ama Saraçoğlu saki Almanya doğumlu gibiydi. Zannedersiniz arı irktandi. Basın tümüyle fasistti nerdeyse. Bir ikisi hariç. Onlar da hükümetin baskılarına karşı etkileri sınırlıydı. Zaten sık sık kapatilirlardi.
Yeni şeyler öğrendim demiştim, mesela 
Sabahattin Ali , Nazım'in kesfiymis. İlk yazılarını Nazım'in etkin olduğu resimli ay dergisinde yazmış. Meşhur öyküsü bir orman hikayesi onun taninirligini artırmış. İlk mahkumiyetibi de Nazım'in çıkardığı kızıl İstanbul'un dağıtımı sırasında almış.
Mesela Orhan Seyfi Orhon'un milli mücadelenin karşısında olduğunu öğrendim. Padişahın ordusunun yanında yer aldığını. Türk devrimlerine muhalif olduğunu.
Falih rifki Atay'ın 2. Dünya Savaşı'nda Almanya'ti canhıraş desteklediğini. Ama doğru yolu bulmuş olsa gerek, demokrat parti zamanında Atatürk devrimlerini desteklediğini.
Siz de eminim kendinize birşeyler bulacaksınız bu romanda. Leyla ve Ömer'in trajik hikayesi de buna dair.
İyi okumalar...
··
623 görüntüleme
Güzel bir inceleme olmuş Barış Bey, kaleminize sağlık... Kurgu kahramanların ( Leyla & Ömer) asıl hayatı konu edilen gerçek kişinin (Nazım Hikmet) önüne geçmesi, beğenimi biraz düşürdü.
Bir de acıklı ve dramatik bir hikâye yaratmak için tecavüzlü işkence sahnesi tasarlamak, ardından kahramanı intihar ile öldürmek çok klişe. Biraz da her absürt yeşilçam filminde görebileceğimiz bir sahne. Bunlar elbette kötü şeyler ama gerçek tablo bundan daha trajik... Ne utançlı yaşantılar var oysaki.
Fena bir kitap değildi yine de, tavsiye ederim.. 📚
Balcigil, gerçeği kurguyla iyi harmanliyor bence. Evet, kurgu biraz öne çıkmış gibi görünmüştü bana da, genel hatlarıyla beğenmiştim. Yorumun için de teşekkür ederim.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.