“...Birdən Əlamdarın ağlına nə gəldisə,əlini gödəkçənin cibinə salıb oradan səidin anasının ləçəyini çıxartdı.Ləçəyin üstündəki ləkələri idman kulubunda yuyub qurutmuşdu.
— Ayçöhrə!
— Bu nədi əlamdar?qız onun əlindəki ləçəyə baxdı.
— Al bunu,özündə saxla... Yadıgar kimi... Sonra biləcəksən,bunu niyə verirəm sənə.Qızımız olsa böyüyəndə ona verərsən,oğlumuz olsa gəlininə....
—Ayçöhrə köhnə ləçəyi ondan alıb bir qədər maraqla tamaşa edəndən sonra sinəsinə sıxdı:
— Ananındır?
Ələmdar ani olaraq duruxdu.Bilmədi qıza nə cavab versin.Sonra isə ,nə düşündüsə dərindən köksünü ötürdü.
— Hə anamındır!...-dedi”
Bu kitabda xocalı hadisələrinin həqiqətlərindən,Erməni şərəfsizlərinin canlıya verdikləri ən acı işgəncələrdən söhbət gedir..Bu əsəri oxuyarkən təsirlənməmək eldə deyil,amma əsərin sonunda Azeri bir igidin bir ailənin intiqamını alması həqiqətən insana qurur verir.......