Hayat.. iç konuşmalarıma böyle başlarım genelde. Bir anda herşeye geriden bakmışlık hissi veriyor ve önemsizleşiyor gözümde dağ gibi büyüyenler. Sanki bu dünyaya gelip hiç birşeye dokunmadan perde arkasında yaşayıp gidebilmenin yolu açılıyor. Milyarlarca yıllık, uçsuz bucaksız evren ve kendi bedeninle kendi ömrünle sınırlanmış sen. İdrakin devamı küçümsemeye götürüyor herşeyi. Bu insanları, bu düzeni, amaçları ve araçları.. Evet evet, insan ölmeyi sevebilir, ölüp kurtulmayı ve bu kötü birşey de değildir :)
·
2 görüntüleme
Ve bu küçümseme ya da "küçümsenme çabası" bizlere çoğu şeyi anlatıyor yeri geldiğinde. Carl Sagan'ın bir konuşması var, dünyanın uzayda toz zerresi kadar küçük olduğunu gösteren, uzayın derinliklerinden, dünyadan en uzağa gönderdiğimiz uzay nesnesinin çektiği bir fotoğrafa bakarken: "...Bütün savaşlar bu küçük mavi noktanın üzerinde yapıldı, yine bu küçük mavi noktanın küçücük bir yerini ele geçirmek için...". Demeye çalıştığım "evrensel" olarak bakma yeteneğimizin çok az olduğunu ve de bunu başaran insanların da gerçekten erdemli insanlar olacağını düşündüm yazınızı okurken...
hayat işte..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.