Şimdi anlıyorum Allah'ım; meğer ben Sen'in dergâhından uzaklaşınca boğulmamak için dünyanın kollarında nefes almayı tercih etmişim. Ama olmadı Rabbim düştüğüm dünya kuyusunda Sen'in var ettiğin gibi kalamadım. Meğer karanlık diye bir şey yokmuş Rabbim, gündüzü günümden silince geriye kalıyormuş, meğer ışıksızlıkmış Rabbim, gözümden Sen'in nurunu silince körler ülkesine açılıyormuş pencerem. Dünyanın bütün cümleleri toplanıp Sen'in rahmetinden bahsetseler beni huzuruna kabul etmende tattığım Rahmeti yine anlatamaz Rabbim! Artık bir nisan yağmuru var içimde, şuracıkta üzerime sekine diye yağanından. Bir nisan yağmuru var göğsümün tam ortasında Allah'ı zikredeninden. Bir nisan yağmuru var kirpik uçlarımda Ya Rab, Efendimizin gözyaşlarından akan bir dua var göynümün kıskacında. Asırlar öncesinden göz kapaklarımı açmaya uzanmış dualar var. Asırlar öncesinden benim doğum sancımı çekmiş yaşlar var Allah'ım. Ben kendime bu kadar ağlamamışken benim için ağlayan bir Peygamber var. Dünyaya nisan yağmuru gibi düşmüş bir rahmet var dualarında Allah'ım.
Sayfa 80Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.