“Hegelci Aufhebung’un Tinin Fenomenolojisi’ndeki ilk hareketinin duyulur kesinliğin kendi iç işleyişinde ve sonrasında algı edimine geçiş ya da yükseliş sürecinde ortaya çıktığı söylenebilir. Diyalektik hareketin olumlu ya da pozitif sonucu, her bir anın ya da öğe-aşamanın (moment) kendi içinde zorunlu olarak kendi ötesine, başka bir belirlenime geçiş süreci, yani oluş sürecidir. Hegel’in amaçladığı belirlenimler arasında içsel ve zorunlu bağlantı ve geçiştir. Olumsuzlamanın olumsuzlanması olarak pozitif diyalektiğin ilk biçimi burada yakalanabilir. Dolaysız olduğu varsayılan duyulur içeriğin; bireysel gerçekliğin kendi arındırılmışlığı veya kendinde tikelliği içinde yakalanamayacağı, evrensel ve ussal kategoriler olmadan bilinemeyeceği teslim edilmelidir. İnsan tinselliğinin, dil ve düşünmenin çerçevelediği her belirlenim, duyulur içeriğin kendinde ve soyut varlığını imkânsız kılar. Her bir duyulur içerik ve onu oluşturan tüm tikel ve tekil belirlenimler, duyumsayan ve bilen özne içindir. Hegelci anlamıyla fenomendirler.” s. 116
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.