"Benim şüphelerime gülüyor. Evet, bana o sefer söylediği şeyi söyleyecek şimdi: Benim şüphelerimin bir temeli olmadığını, bunun gülünç olduğunu." Şimdi, her şeyin ortaya çıkması, üzerinde asıh dururken, tek istediği kadının eskisi gibi ona alavla yanıt vermesi, şüphelerinin gülünç olduğunu ve bir temeli olmadığını söylemesiydi. Bildiği şey o kadar korkunçtu ki şimdi her şeye inanmaya hazırdı. Ama kadının yüzündeki ürkek ve karamsar ifade artık yalan bile vaat etmiyordu. "Belki de yanılıyorumdur" dedi. "Bu durumda beni affetmenizi rica ederim." "Hayır, yanılmadınız" dedi kadın ağır ağır, adamın soğuk yüzüne çaresizce bakarak. "Yanılmadınız. Ben çaresizlik içindeydim, olmamam imkânsıdı. Sizi dinliyorum ve onu düşünüyorum. Onu seviyorum, onun âşığıyım, katlanamayacağım, korkuyorum, nefret ediyorum sizden... Bana ne isterseniz yapın."
ALFA Yayınları
·
93 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.