Mr.Darcy'den Elizabeth'e,
"...İlkelerimde değilse bile davranışlarımda hayatım boyunca bencil biri oldum. Çocukken bana neyin doğru olduğu öğretildi, ama huyumu düzeltmem öğretilmedi. İyi ilkeler edindim, ama onları gurur ve böbürlenme içinde takip etmeye bırakıldım. Maalesef tek erkek çocuk (hatta yıllarca tek çocuk) olarak annem babam tarafından şımartıldım; onlar kendileri iyiydiler (bilhassa babam, sevgi ve özen dolu bir adamdı) ama benim bencil ve tahakkümcü olmam, kendi aile çevrem dışında kimseyi umursamamam, insanların geri kalanını küçümsemem, en azından benimkinin yanında onların duygu ve değerlerini küçümsemek istemem için izin, cesaret, neredeyse eğitim verdiler. Sekiz yaşımdan yirmi sekiz yaşıma kadar böyleydim, ve hâlâ böyle kalabilirdim, güzeller güzeli, sevgili Elizabeth, sen olmasaydın! Sana neler neler borçluyum! Bana önce zor, ama sonra çok yararlı gelen bir ders verdin. Senin sayende ayağım yere bastı. Sana kabul edileceğimden kuşku duymadan geldim. Sen de bana mutlu edilmeye layık bir kadını mutlu etmek için tüm kibrimin nasıl da yetersiz olduğunu öğrettin..."
Sayfa 373 - İş Bankası Kültür Yayınları - Gurur ve ÖnyargıKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.