Marx, baktığı yerde hüzün görüyorsa işini, yeni bir heyecan
dalgası yaratmak olarak saptamış olmalıdır. Tarihe ve topluma
yeni bir bakış atmadan XVIII. yüzyılın ölü kabuğundan kurtulmak mümkün değildi, bunu anlamış olmalıdır. Marksizm, yeni ve büyük bir heyecan yaratma teşebbüsüdür. Bir insan türü bitmektedir ve arkasından hüzünle bakmak yerine bitişin nedenlerini anlamak daha önemlidir. Marksizm kuru, keskin ve derindir. Hüznün panzehiri bunlardır. XIX. yüzyılda, bitmekte olan hüzünlü çağa bakarak yeni bir heyecan yaratmak, Marksizm şimdi büyük ölçüde budur.