Çevremdeki insanların davranışları bana özdensiz, yapmacık, yalan geliyor.. Sevmiyorum, sevmiyorum... Hatta evimizdeki, kolları, boyunları, parmakları, inci boncuklu süslü, suratları renk renk boyalı kadınları vahşiler gibi görüyorum. Nasıl ve niçin bir ruh yalnızlığı içinde bunaldığımı anlatabiliyor muyum acaba? Ben bu toplumun insanı değilim. İşte bunun için ızdıraplarım sonsuz. Kaçmak, uzaklara, çok uzaklara kaçmak istiyorum. Acaba, o bilinmeyen, belki de olmayan uzaklıklarda aradığım mutluluğu bulabilecek miyim?...
··
5 görüntüleme
Olmuyor. Kafanı da beraber götürdüğün için olmuyor:)
Her şeyi zaten o kafanın içinde yaratıp yaşamıyor muyuz? Olmaz canımın ici haklisin :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.