Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Gönderi
Sen nasıl güzel bir yazarsın Ahmet Cemal
Elime bir bardak suyumu aldım buz gibiydi su tıpkı hava gibi, düşüncelerim gibi uzun uzun nefes aldım yazar diye allayıp pulladıkları salt hayal kırıklığı olan birçoğunu cebinden çıkarır Ahmet Cemal, anlatımının keskinliği düşüncelerinin sağlamlığı ile beni derinlere itti.
Aynı zamanda çevirmenlik yapan Ahmet Cemal onca nitelikli yazarların eserlerini çevirmiş(Knut Hamsun, Heinrich Böll, Bertolt Brecht, Ingeborg Bochmann, Franz Kafka, Elias Canetti, Robert Musil, Goethe gibi ) ve o yazarlardan çok şey öğrenmiş çeviri yaparken de kendini beslemiş, geliştirmiş yetkin bir kişi.
Kitaba gelecek olursak
Toplam on öykü bulunuyor, on öykünün onu da ayrı ayrı güzel. Yer yer iyi yazarlara ve romanlara yapılan atıflar hatırlatmalar ile okuyucuya ayrı zevk veriyor. İnsanın tüm yönlerini ele alırken yaptığı gözlemler ve yine bu yöndeki yerinde tespitleri ile bir nevi insanı çözümlemeye çalışıyor her ne kadar zor olsa da. Zor diyorum çünkü insanı anlayabilmek ve anlamlandırmak bilmek güçtür. Yani insan her an değişir düşünceleri inançları ve daha bir sürü özellikleri.
Proust un şöyle bir sözünü okumuştum insanı tanımak mümkün değildir; çünkü bizim o insanı görüşümüz düzelirken kıpırtısız bir hedef olmayan o insanın kendisi de bir yandan değişir; biz onu yakaladığımızı zannederken yer değiştirir ve nihayet onu daha net gördüğümüzü düşündüğümüzde, aslında netleştirmeyi başardığımız şey, onun eskiden yakaladığımız, artık onu temsil etmeyen görüntüleridir..."
Tekrar kitaba dönersek anlatıcı ve anlam derinliği ne kadar iyi olursa kitap da o kadar güzelleşiyor ve burada yazara büyük rol düşüyor yazar bunu hakkıyla yapmış öykülerin hepsi anlam bakımından derin anlatım bakımından akıcıydı karakterlerin içinde bulunduğu ruh halleri iyi biçimde okuyucuya aktarıyordu yapılan benzetme ve tahliller harikaydı.
Nesneler ve nesneler, nesneler ve insanlar arasında ki benzetmeler ve geçişler yerinde orantılı ve güzeldi. Beğenilme kaygısı ile abartıya kaçılmamış ve iğreti duracak her şeyden özenle kaçınmıştı. Özellikle bazı kesitler beni çok etkiledi.
Örnek verecek olursam ;
Oysa fotoğraflar öyle değil. Hepsi de bir daha yaşanması olanaksız anları geçmişin bir yerinde kaskatı dondurmak peşinde. Mezar taşları gibi...
Ve yine nesne ve insan arasındaki benzetmeyi en çarpıcı şu kısımda yapmış
… cansızlıkları yüzünden eskimeye karşı koyamayan eşyalar gibi, yaşamdan daha ölmeden elini eteğini çekmiş olan annesi de kendini eskime sürecine bırakmış, belki yıllardır cansız eşyaların arasına onlardan biriymiş gibi yerleşip kalmıştı.
Düşündürdü sorgulattı
Yahya Kemal bir şiirinde "İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar. "diyordu ya işte Ahmet Cemalde düşlerin yıkılması pahasını da olsa kurulmasından yana "En yoğun düşlenen yaşam, en gerçek yaşam değil midir?" diye bir ifade geçiyor eser de işte bulunduğumuz yaşamımızdan çok düşlediğimiz yaşam bizimdir ki çoğu kişi yaşamını kendi çizemiyor ,çizemediğimiz yaşam ise bizim değildir ve “çizilmiş bir yaşama atanıyoruz” Zarifoğlu’nun da dediği gibi en çok bizim olan en çok içimizde ve düşümüzde.
Bu bağlamda devam edersek yine Şair Kavafis’i anımsayarak "Sanat her zaman yalan söylemez mi zaten?" "En çok yalan söylediği zaman, en yaratıcı olduğu zaman değil midir?" Hatırlatmasında bulunuyor ve devamın da Kavafis’in bu soruyu kırda hiç yaşamadığı halde, kırları öven bir şiir yazan bir şair için ifade ettiğini söylüyor Cemal evet, insan hiç görmediği, hiç gitmediği, yerleri hiç tatmadığı mutlulukları ancak düşleri sayesinde hayalinde canlandırır ve eserine aktarır. Sanatın bu yalanı söyleyebilmesi ancak düşler sayesinde olur. Ki sanat tam olarak asılsızı da anlatmaz. Akşam katıldığım Ali Uralın canlı yayınında şuna benzer bir ifade kullandı “sanat gerçeği bire bir yansıtmaz yansıtsa sanat olmaz yansıtmasa yine sanat olmaz”yani ince bir kesişim olması lazım mutlaka bir yanı yere basmalı burdan ilerleyecek olursak sanat gerçeğin hayal ile süslendiği ve tamamladığı bir bütündür.
Bir ressam gerçek hayatta olan bir nesneyi olduğu gibi yansıtırsa bir fotoğraftan ne farkı kalır bir fotoğraf bir sanat değildir ama ona kendinden bişey katarsa hayali ile süslerse daha göz alıcı olur ve yine bir yazar bir roman yazarken birebir gerçeği yansıtmaz.
Ve Sezai Karakoç bir ropörtajında sorulan bir soruya şöyle cevap veriyor
Şiire bakıp tümünü hayatın bir fotoğrafı gibi düşünmek, şiiri hiç anlamamak demektir.
Bir eseri tamamen yaşamla alakanlandırmak iç dünyayı yok saymak bir nevi o eseri hiç anlamamak demektir
İyi bir kitap okudum ama neye göre kime göre iyi, bana göre iyi başka bir ruhta baş-ka bir kalpte ne hissettirir ne düşündürür bilemem ama ben sevdim tavsiye ederim
Okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar selametle...
youtu.be/0V4owl54afw
··
217 görüntüleme
Oğuz Atay ile arkadaşlığından dolayı bir sempatim var Ahmet Cemal'e. Birkaç çeviri kitabını da okuyup beğenmiştim. 
Körleşme ve 
Açlık gibi. Yazarlık kısmını bilmiyorum ama dediğiniz gibi onca zor kitabı çevirebilmesi de yazarlığına katkı sağlamıştır mutlaka. Bu kitabıyla tanışmak isterim yazarla. Güzel bir inceleme olmuş. Elinize sağlık.
Değerli yorumunuz için teşekkür ederim hocam insan neyle uğraşırsa ondan izler taşır güle dokunursa gül gibi kokar... Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.