. Bu kitabın gerçek olmasını ve benim de bu hayali psikoterapi seanslarını raporlamak için kullanılan ve sessizce olana bitene eşlik eden kağıtlar olmamı çok isterdim! . Nietzsche Ağladığında ; Josef Breuer'in Friedrich Nietzsche'yi "ümitsizlik hastalığı"ndan kurtarmak üzere çıktığı yolculuğu anlatır. Tahmin edersiniz ki bu öyle kolay bir yolculuk olmayacaktır. Nietzsche gururludur, alma-verme dengesine sıkı sıkıya bağlıdır. Bir insanın karşısındakine hiçbir şey beklemeden iyilik yapmayacağını savunur. Bunu öyle güzel anlatır ki hak vermemek elde değildir. Hatta burada araya girip kısa bir anekdot paylaşmak istiyorum: Bu konuda on bir yıl kadar önce yurt odasında çok sevdiğim oda arkadaşımla tam aksini savunduğum bir tartışma yapmıştık. Aradan yıllar geçtikçe ne demek istediğini çok iyi anladım. Konumuza dönecek olursak; Breuer, bazı durumlarda bizi içsel çatışmalarımızın ortasında öylece bırakan şeyin 'bilinç dışımız' olduğunu savunan yakın arkadaşı, psikanalizin babası Sigmund Freud ile yaptığı fikir alışverişlerine de dayanarak Nietzsche'yi kendine rehberlik yapması ve bunun karşılığında kendisinin de fiziksel ağrılarına tedavi uygulayacağına ikna eder. . İşte burada,1882 yılında gerçekleşen kurgusal psikoterapi seansları başlar ki harika diyorum, harika! . Nietzsche bildiğiniz üzere çok sert, yalnız, Tanrı'yı öldürmüş ve 'ümitsiz' bir düşünürdür. Ben insanın sosyal ilişkilerinin de psikolojik sağlığı açısından bir ihtiyaç olduğunu ve kendine bu denli kalın duvarlar örmenin sağlıksız olduğunu savunsam da, bakış açısının netliğine saygı duymamak mümkün değil. . Nietzsche kendi yolunu ve yalnızlığını seçmiş(!) bir insan. Sen istediğin gibi yaşa, ama sen(!) olarak yaşa diyor bize. Bir şeylere kendini mecbur etmek yerine sen seç(!) diyor. Seçemiyorsan da "amor fati" yani "yazgını sev". . O'nun da dediği gibi: "Benim öğrencilerim henüz dünyaya gelmediler. Benim günlerim yarından sonraki günler. Bazı filozoflar ölümlerinden sonra doğarlar!" O yıllarda anlaşılmamış olabilirsiniz ama şimdi hemen herkesin dilindesiniz Bay Nietzsche. Ölümsüzlüğe doğum işte böyle olsa gerek . . #birokurunnotdefteri

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202353bin okunma

··

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza