‘Acı, şiirin bileyitaşıdır.’
‘Toplumsal acının bileyitaşından geçirmediği hiçbir sözcüğü şiirinin kapısından içeri sokmamış, acıyı öfkeye dönüştürmeyi bilmiştir.’ diyor Ahmed Arif’le ilgili kaleme aldığı bir yazısında 
Adnan Binyazar
‘Hasretinden prangalar eskittim’ 1968’de ilk baskısını yapan, Arif’in şiirlerinin toplandığı tek kitabı. Ahmet Kaya ve Cem Karaca gibi sanatçılarca birçok şiiri bestelenmiş, halka sunulmuş.
Dönemin garip akımı, nâm-ı diğer İkinci Yeni akımından etkilenmeyip, özgün eserler ortaya koymuş olan şairin bu konudaki tutumu, döneminin bir çok genç şairinin arasından ustalıkla sıyrılmasını sağlamış.
Zirâ kalemi, Anadolu bozkırları kokuyor 
Ahmed Arif ‘in. Şiirlerinde her kelime, ruhunun ve sanatın süzgecinden geçip, damıtılarak kağıdın üzerine düşmüş, bizi bize anlatan bir sözcük seli hâline dönüşmüş.
Bu bağlamda biraz da eleştiriyor Arif, üç büyük ustanın öncülük ettiği Garip Akımını. Yersiz, emeksiz, uçucu ve özenti buluyor.
Kendisi de anlatır bir söyleşisinde: ‘Orhan Veli olsun, çevresindekiler olsun, birer küçük burjuvaydılar. Düşünce ve davranışları, kendilerine örnek seçtikleri Fransız şairlerinin paralelindeydi. Oysa ben doğuluydum. Az gelişmiş değil, sömürülmek için kasıtlı olarak geri bırakılmış bir ülkenin, aşiret töreleriyle yetişmiş bir çocuğuydum.’
‘Uzun ve tek bir ağıt gibidir onun şiiri.’ diye bahsediyor şairden 
Cemal Süreya ‘Daha deniz görmemiş çocuklara adanmıştır. Kurdun kuşun arasında, yaban çiçekleri arasında söylenmiştir, bir hançer kabzasına işlenmiştir.’
Gerçekten, o ağıt, şiirle arası limonî olan benim gibi bir okurun dâhi yüreğine dokundu. Acıyı nefrete değil, sanata dönüştürenlere ne mutlu!
Meraklısına: Cem Karaca’dan bir Ahmed Arif eserinin yorumu, uzun davul soloları eşliğinde;
youtu.be/3ywaeFIpYts
İyi okumalar dilerim.
··
211 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yüreğine sağlık..🙏☺️
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.