Yokuş çok dik , şehir çok büyük, hayat çok acımasız...
Mine Söğüt... İkinci okuduğum kitap ondan.... Gerçekleri insanı kanata kanata anlatan bir yazar zannımca o ...
Bir çocuğu korumak için , onu doğurmamak gerek , cümlesiyle anlamlanıyor kitap. Doğmadan, korunamazsın bu dünyadan çünkü... Kiri , pası , acısı, yorgunlukları, yüklediği yükler, bunlardan doğmadan kurtulamazsın...
Keşke herkes doğurduğunu koruyabilse , tüm kötülüklerden, acıdan, hastalıktan hep mutlu edebilse. Dünya ne güzel olurdu...
Şiir gibi bir kitaptı. 4 kendini yitirmiş , yitirmeyi tercih etmiş insanın gözünden anlatıldı, Başkalarının Tanrısı... Hepimiz iyi kötü bir tanrıya inanırız.. Ondan bazen duayla , bazen mum yakarak isteriz her şeyi. Onlar tanrısız insanlardı. Bizim tanrımız yok Matruska diyordu , Efsun abla... O Başkalarının Tanrısı...
Karakterler hayatın içinden, bu dünyada yaşayan hayatlarını bilmediğimiz çoğu kez yanından geçtiğimiz insanlardı. Yıkıntılarını görmediğimiz tanrısız kullar.
#184940897
Çok güzeldi içime işledi bu kitap ... Teşekkürler , 
Mine Söğüt kitaplarla kalın dostlar... Gene de hepimizin inandığı bir tanrı var...
