celladımagülümserken
@gozyasitabancasi
başları ucunda hece taşları
52 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Okur Takip Önerileri
celladımagülümserken tekrar paylaştı.
Güzin, hadi beraber olalım, sokağa çıkıp seninle yaramazlık etmek istiyorum çünkü. Dışarda yaramazlık, içerde yaramazlık, bir de uyku, sen odada bir şeyler karıştırırken.
Sevişmek için ne az kelime icad edilmiş. Duyduklarımın karşılığı yok hiçbir dilde.
celladımagülümserken tekrar paylaştı.
Seni görmek sevincinden yoksun kalmak gerekirse, gerektiği sürece razı olabilirim, ama ben yaşadıkça senin de bu dünyanın bir yerinde, o sana yakışmayan yapılarda da olsa, soluk aldığını bana yolladığın o güzelim resmindeki gözlerinle, bensiz bir dünyaya da baktığını bilmek isterim, bundan vazgeçemem.
celladımagülümserken tekrar paylaştı.
Sevgili Güzinim,
Dünkü buluşmanın sevinci hâlâ içimde perendeler atıyor. Sevgimizde aşınma şöyle dursun, yepyeni dalbudaklar fışkırmış her taraftan, hangisine bakacağıma şaşırdım, hem de ne güzelleştin! Deniz kenarı, renkli yelkenler de işe karışınca, o hızla haftalarca sensizliği, tatsız ilaçları, koskoca sağlık kışlasının bunaltısını umursamayacağım sanıyorum.
Sende de aynı duygu var gibime geldi, ne iyi!
celladımagülümserken tekrar paylaştı.
Ama ben bu kadar acıyı sen de başkalarına benzeyesin diye diye çekmedim. Sana kırgın değilim, yalnız attığın her yanlış adım dünyamın bir sütununu deviriyor. Dünyamın, yani senin dünyanın. Hafızanda çatık kaşlı bir hatıra olarak yaşamak istemezdim. Sana dayanabilsem harabeler içinde yeni bir kale kurabilirdim kendimize. Olmadı. Olmuyor. Bu kitapların da, fedakarlıkların da kimseye faydası yok. Sen de koş, sen de düş, sen de yaralan. Kalbimin duracağı bahtiyar güne kadar seninle beraber yaralanmaktan başka ne yapabilirim?
celladımagülümserken tekrar paylaştı.
Bahçeler bozuldu, yuvalar dağıldı, yollar silindi, cihan viran oldu." Yaşlı gönül şimdi böyle diyor; her şeyi kendine eş görüyor. Bu da yanlış duygulardan biri... Cihan ne vakit bayındır idi? Bahçelerde ne vakit güller açtı? Ne vakit yuvalarda bülbüller öttü? Yollardan ne vakit yârlar geldi? Umduk, bekledik, düşündük. Hangi şey umduğumuza uygun düştü? Gördüğümüz düşündüğümüze benzedi mi? Gelenler beklediğimize değdi mi? O mutlu ve yüce saat hangi saatti ki, içinde iken "Geçme! Dur!" diye haykırdık? Hiçbiri, aziz dost, hiçbiri! Belki hepsini geçsin gitsin diye bekliyorduk; çünkü onlar birbirinden çirkin, birbirinden yararsız saatlerdi. Kimi bir damla gözyaşıyla, kimi tek bir "Eyvah!" ile kimi bir esnemeyle, kimi yalnız susmayla dolup gitti. Onlar birer birer yeniden gelsin ister misin? Hayır, hayır, hayır; değil mi? Şimdi kalbimiz boş, başımız doludur.
