Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. Kimseye anlatılmaz bu dertler. Çünkü henüz çaresi de, devası da yok bu dertlerin. Düşündüm, herkesin gökyüzünde bir yıldızı varsa, benim yıldızım uzak, karanlık, anlamsız olmalı. Belki de hiç yıldızım olmadı..
"Ben kötülük edenle ve kötülüğe maruz kalana aynı yüz ifadesiyle bakamam, her ikisine de gülümseyemem diyorum size. Bunu yaparsam kendi yüzüme bakamam diyorum."
Terkedilmiş bir evin pencereleri gibi bomboştu, gözlerin ışığı sönmüştü.
Okur Takip Önerileri
Gül tekrar paylaştı.
Benim uçurtmam
Bir gün
Unuttu ipini
Kopardı gitti
Bilmediğim bir yere..
Özdemir Asaf