‘’..Benimle rahatça konuşulabilir, ben dinlemeyip hemen kızan diğer rahiplere benzemem, ben Aziz Ignacio’ya uyarım o şöyle der: ‘Ben her insanla kendi kapısından girerim ki onu benim kapımdan dışarı çıkartabileyim.’ ’’
Kitabın bana hissettirdiği genel his rahatsızlık oldu. Gerçekliğin verdiği rahatsızlık. Günümüz toplumundaki yozlaşma ve kitapta anlatılanlar arasındaki benzerlik -tabi kitapta biraz daha uç örnekler- tokat gibi çarpıyor insanın suratına. Toplumu düzeltmek için uygulanan devlet politikasını ve bunun uygulanan kişi gözünden nelere sebep olduğunu okuyarak sağlam empati yapılabilir. Kitabın başında Alex’e gıcık olurken sonunda kendinizi onun açısından da bakarken bulabilirsiniz. Hak verip vermemek size kalmış…