Kitabı okurken karanlık ve karmaşık bir labirentte yürüyormuşum hissiyatı verdi. 'Dünya hali işte' deyip geçtiğimiz canlıların sonsuz yaşam döngüsünün, insanlar alemindeki acımasız bir belgeselini izledim sanki. Yoğun ümitsizlikle beraber, Zamir'in etmediği tüm isyanları en derinlerimde onun yerine (de) ettim. Hayatta kalmakla yaşamanın aynı şey olmadığını söylüyor kitap bana, bunu bazı günler şiddetli bir baş ağrısıyla hatırlıyorum. Yine de savaşın yanında barış için de gereken kurbanlar, onların gölgesinde hayatta kalmış ama yaşamayan insaların birbirine geçmiş öykülerini okumak beynimde sanki yeni odalar açtı.
Karakterlerin derinliği, gerçeklerin bu kadar hayal ürünü olması, zeki planlar, yerine getirilmeyen sözler... Kesinlikle beni içine çekti.
Okuyacak olanlara keyifli okumalar diliyorum.
