“İnanmadan inanmak, insanoğluna vergi müthiş bir yetenekti. Binlerce yıldan bu yana, insanoğlunun Tanrı’yla ilişkisi de bu yeteneğin ürünüydü.”
Sayfa 52
“Yaprakların ucundan damladım, gökkuşağının altından geçtim, sabanla sürdüler, toprağa karıştım. Elime iğ battı; kan olup aktım. Renkler burnumun ucunda patladı, sesler başımı okşadı. Kumdan kaleler, camdan saraylar yaptım. Bakırı dövdüm, aynalar yaptım. Aynaları karşılıklı dizdim, karşısına geçtim. Aynalara baktıkça aynaların içine geçtim. Daha fazlasını istedim ve daha fazlasını aldım. Daha fazlası oldum. Hayran kaldım, nefesim kesildi. Boğazımı yakan ıslık gibi bir iç çekişle kendime geldim.”
Sayfa 65
Okur Takip Önerileri
“Şimdi kapının açılıp birilerinin girmeyeceğini bilsen, soyunur bütün bedenini yıkardın buz gibi sularla. Olmazdı.
Öylece, sular sızdırarak dışarı çıktın. Elindeki kurumuş kan lekeleriyle kararmış, kirden gevşemiş fanilanı bile giymeden çıktın. Yavaş yavaş bu düzene alıştığını göstermiyor muydu böyle giyinmeden çıkışın; kolunda, göğsünde öbürlerinki gibi birtakım dövmeler olmasa bile.”
“Hep böyle. Hepsi hayal; hayalimiz dışında var olan bir şey yok. Konuşmamız, yalan söylememizdir; kendimizle olan her konuşmamız, yani şuurlu olarak her düşünmemiz, kendimize yalan söylememizdir. Başka gerçek yok; tek gerçek fizyoloji. Söz denen sosyal ürün, yalan için yaratıldı.”
Sayfa 125
