Unutmak
Oysa öğrenmenin en önemli olanaklarından birisi unutmak. İnsanın aklının ve kalbinin büyümesinin altın anahtarı. Yeni sözlerin, yeni zamanların, yeni mekânların eşiği. Dünyayı sevmenin büyülü ufku. Acı vermez mi? Elbette verir. Özellikle ilk yıllarında. Sonra zaman zaman insanın kirpiklerini nemlendiren bir anıya dönüşür unutulan.
Sayfa 20
Akşam Oldu... Sen Olmasan Da...
Zaman, aşktan ödünç alınmış bir dünya mucizesi.
Sayfa 8
Akşam Oldu... Sen Olmasan Da...
Sürmek değil bu , pul pul dökülen heves. Ucu vazgeçmeye varan bir yılgınlık, bir gönül yorgunluğu.
Sayfa 7
Okur Takip Önerileri
Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek. Birdenbire büyümesi, gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun. İnsanın yaşlandıkça kendi kuyusuna düşmesi. Bir kadının yatağına uzanan kül bağlamış bir gövde. Saçına rüzgâr, sesine ışık düşürememek kimsenin. Parmaklarını sözüne pınar edememek. Uzaklarda bir adamın üşümesi, bir kadın dağlara daldıkça. Işıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan. Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun. Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması... Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan.
Kendiniz olmasaydınız kim olurdunuz?
Herkes aklını pazara tutmuş da akşamüzeri yine kendi aklını alıp dönmüş eve...
Sayfa 236
