Yûsuf-ı güm-geşte bâz âyed be-Ken’ân gam mehor
Külbe-i ahzân şeved rûzî gülistân gam mehor
Têt
Dilê mehzûn kefaret bêt ke êm şeb taze mihman têt
Be mizgînî beşaret bit ke mîhman canê canan têt
Ke mîhman canê canane le ser cavê me mihmane
Be mala cumleê xane ke şahê cumleê xan têt
Were ey şahidê şêrîn ji eşqa te dil êxsîrin
Be can menzilgehê mîrin telebkarî ke sultan têt
Telebkarin dil araîm medîm yarin bû yî şaîm
Le bejna ‘er’erin daîm
İnsan düşünceden ibarettir.
Geriye kalan ise et ve kemiktir.
Gül düşünürsen gülistan olursun.Diken düşünürsen dikenlik olursun...
Mevlana Celaleddin-i Rumi
Dilo rabe vê seherê ku rojê gulistan sor
Gül ku ax e şebçirax e herke bê û herke tê 
Sê Deng
Dünya, büyük bir manevî buhran geçiriyor. Manevî temelleri sarsılan garb cem'iyeti içinde doğan bir hastalık, bir veba, bir taun felâketi gittikçe yeryüzüne dağılıyor. Bu müdhiş sâri illete karşı, İslâm cem'iyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa İslâm cem'iyetinin
Kan ağlar dideler, nem ile geçti
Arzusun’ bulanlar dem ile geçti
Şu bizim tecelli gam ile geçti
Gelmiyor bizlere yaz, baka baka
Güzeller içinde yar seni seçtim
Ben senin yoluna serimden geçtim
Yandım, ateşiyin nârına düştüm
Yandım ateşine, göz baka baka
Bülbüller ötüşür, diller perişan
Gülistan perişan, güller perişan
Seyrettim alemi, hallar perişan
Gülmüyor bizlere yüz, baka baka
Dertli dertsizlere derdin’ açıyor
Azmış yaraları, zehir saçıyor
Her gelip gidenler bakıp, geçiyor
Görmüyor Garibi göz, baka baka
Her gelip gidenler gülüp, geçiyor
Görmüyor Garibi göz, baka baka
NEŞET ERTAŞ
Sansürlü şiir
Kayboldum, bilerekti, yollarını sakladım,
Gel dedi bana kokun, gelince de kokladım,
Hasretin yordu beni, uzanıversem yere,
Ayağının altında bas dağılsın saçlarım..
Sonra kaldırsan beni dizlerimin üstüne,
İzlesem baldırını bacağının üstünde,
Aralık dudağının kavisinden gizlice,
Gel desen de gelemem sesinle döndü başım..
Tutup dönen başımı, bastırıp ellerinle,
Gülistan gibi kokan pamuk gibi göğsüne,
Süzülür âbı hayat uzanmış parmağından,
İçtikçe içtim fakat hiç dökmedim yerlere..
Boynunda atan nabzı dudaklarımla saydım,
Teninde ki yangını ellerimle harladım,
Damla damla kıvılcım saçıldı üstümüze,
Tatmasaydım terini balı tatlı sanırdım..
Söyleştik kelimesiz, ben sustum sen dinledin,
Dedim ki özledim seni, sen de tebessüm ettin,
Doldurduk bir kadehi taştı döküldü yere,
Ben ayrı yere düştüm, sen de hepsini içtin..
Gece ağır, gündüz sağır. Yalan dünya dedikleri kimine gülistan, kimine kahır.
