Gün Usulca - Oktay Rıfat
Gün usulca karardı pencerede,
gece oldu. Lambaya bakıyordum
Camda, yalnızlığı gördüm, derinde.
Baktım ki başıboş bir sokak, mutsuz,
Taş kesilmiş yüzümde, ellerimde.
Vay benim alın Yazım, ıssızlığım.
Giderayak
Handan, hamamdan geçtik,
Gün ışığındaki hissemize razıydık;
Saadetinden geçtik,
Ümidine razıydık;
Hiçbirini bulamadık;
Kendimize hüzünler icadettik,
Avunamadık;
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?
Orhan Veli Kanık
Başımı usulca dizine koyacaktım
Dört gün dört gece susacaktım….
Attila İlhan
Babam ve oğlu?
Babam:
Sen çok tehlikeli bir adamsın. Gözün dönmeye görsün bu evi de satarsın, bırak satmayı yakarsın bile. Onu bırak sana bir şey de söylenmiyor artık. Ne yapacağın belli değil.
Ben:
Sadece babamla iletişime geçme güdüsüyle sigara koktu ya canım çekti dedim diye işittim bu lafları. Sigara içiyorum falan diye de değil. Artık her muhabbet bir şekilde bu durağa uğruyor, kuyruk sokumuma… Uzun bir süredir bu aile evinin hiçbir zerresine ait hissetmiyorum kendimi. Bana bir şey söylenememiş hali bu yani düşünün. Yukarıda öyle demişti ya. Kırgınım… Evet çok dargınım, ama yaratıcıya… Şu herifin ağzına tıkayacak kadar miktarı dahi bana çok gördü. Milletin ayağına takoz düşer bir ton tazminat alır, biz boynumuzu kırdık üçün biri dahi yok. Herkes sanıyor ki tüm bu olanları çok olgunca ve ondan beklenilemeyecek denli düzgün karşıladı babam. Bilakis hakikat bu değil, ne yazık ki… Hatta şöyle söyleyeyim beni evden atmama sebebi; anneme giden yolun benden geçiyor oluşu ve o da bunun farkında. Neyse, tüm sebep bu. Oldukça basit ve içinde bir gram bile benimle alakalı bir şey barındırmayan s*ktiğimin sebebi bu işte. Odamdan çıkmıyor değilim yani sadece saklanıyorum. Çünkü et ve kemik çerçevesinde sadece varım burada. Bir gün bu borcu ona yani babama ödeyebilirsem, cidden gözüm açık gitmeyeceğim bu mavi ucube küreden. Dörtte üçü su, dörtte biri karanlık top!
"Bekleyen her şey
bir gün solar ve ölür.
Bu bir papatya da olabilir
veyâhut bir umut da."
Sabâhattin Ali
Yazmadım seni daha,
Sevmeye ayırdım tüm zamanları,
Yazmaya bu yüzden vaktim olmadı.
Ben düşünmeye başlayınca seni
-Ki bu bir önceki düşünmenin sonundan çok öncedir
İnan ki dağlar, taşlar, inan ki bulutlar, yağmur ve kar
Toprakla su ve gökyüzü, güneş ay ve yıldızlar
Onlar da benimle birlikte
Ve onlar da benim kadar seni düşünürler...
Benim kadar diyemem ama
Yemin ederim onlar da seni özler.
Hep dalgınım bu günlerde
Saati cezveye koyup yumurta tutuyorum,
Bir gün takvime bakmasam yılı unutuyorum.
Aklım başıma gelmiyor, başıma çarpmadan dallar
Yolda yürürken dalıp dalıp gidiyorum.
Nisan’a kaç var diyorum saati sorarken.
Hiç böyle olmamıştım.
Bilenlere sordum; ‘aşk bu’ dediler!
Kafandaki kalabalığın farkında mısın?
Ya olmuş bitmiş şeylerin peşindesin
ya da olmamış şeyleri
bugünden kontrol etmekle meşgulsün!
Bırak...
bırak da yaşa anını...
Bu an'a geri dönüşün yok...
Hergün uyan,
dünü sil kafandan,
hayata her gün hep yeniden başla..!
#Oğuz Atay
Bu gün okuman gereken tek cümle;
"Limandaki bir gemi güvendedir fakat bunun yapılmamıştir. "
İçimde kütüphaneye gitmişim ama bütün gün arkadaşlarla mola verip sohbet etmişiz de hiçbir şey yapmadan eve dönmüşüz gibi bir his var
Yalnızlıktan bıkıp günün sonunda yalnızlığım ile başbaşa kalmak mı yoksa kitap okurken çektiğim boyun ağrısı mı daha şiddetli bir ağrı, diye düşünüp karar veremediğim bir gün oluyor. Sanırım günlerimi monoton yapan şey bu ikisi.
11 gün aç susuz gözlerine bakacağım, 12. gün jiletle damarlarımı keseceğim
"Çiğ düştü göklerden
Ve bir bahar günü doğdun sen...
Güvercinler geçti menekşelerden
Ve bir bahar günü doğdun sen...
Kendi kendine ayna olan nergislerden
Leylakların gün doğuşu ürperişinden