En sevdiklerimden
Sizin için, insan kardeşlerim,
Her şey sizin için;
Gece de sizin için, gündüz de;
Gündüz gün ışığı, gece ay ışığı;
Ay ışığında yapraklar;
Yapraklarda merak;
Yapraklarda akıl;
Gün ışığında binbir yeşil;
Sarılar da sizin için, pembeler de;
Tenin avuca değişi,
Sıcaklığı,
Yumuşaklığı;
Yatıştaki rahatlık;
Merhabalar sizin için;
Sizin için limanda sallanan direkler;
Günlerin isimleri,
Ayların isimleri,
Kayıkların boyaları sizin için;
Sizin için postacının ayağı,
Testicinin eli;
Alınlardan akan ter,
Cephelerde harcanan kurşun;
Sizin için mezarlar, mezar taşları,
Hapishaneler, kelepçeler, idam cezaları;
Sizin için;
Her şey sizin için.
Sayfa 302Kitabı okudu
İnsan sefalet içindeyse tepesinin üstünde gün ışığı istemez.
Gözbebeklerinde bir ağrıyla gelirdi. Ben, kirpiklerimde binlerce yol, parmaklarımı kalbime batıra batıra beklerdim. Sokakların telaşıyla odaların suskunluğu arasına sıkışmış kekeme hayaldi. Gülüşü, bir yaprak ummanında gün ışığı gibi hüzünlü bir sevinç verirdi. Akşamüstüne benzeyen sesle konuşurdu. Kendisine ait olmayan bir zamandan yaşamaktan bunalmıştı. İki kuşağın yanlışlarından bir dağ taşırdı iki kaşı arasında. Ellerini mi, rüzgârlı bir yaprağı mı tutardım seçemezdim.
Korkular da yıldızlar gibi hep oradadırlar, ama gün ışığı onları gizler.
Sayfa 196Kitabı okudu
Şamil'in emrine muhakkak itaat edilirdi ancak öyle bir hükümet sistemi kurmuştu ki naiplerinin ve müttefik aşiret reislerinin isteklerini tamamen göz ardı edemiyordu. Bazen naipler ve reislerden gelen talepler, kendi kanaatlerinin aksine hareket etmesine yol açıyordu. 1852 yılında naipler, İmam'ın en sadık taraftarlarından ve
“Güneşlerin ötesinde başka güneşler onu gizemli bir ateşe daldırmıştı, güçlü bir kadının gizemli ateşine; ona dokunmak da güneşe dokunmak gibi bir şey olacaktı, hepsinden iyisi, kadının ona duyduğu sevecen istekti, gün ışığı gibi, öyle yumuşak, öyle dingin…”
Bu taştan kutunun içinde yeterince hava ve gün ışığı bulunduğu varsayılıyor.
Şimdi bir derin mavide akşam oluyor
Gök mavi deniz mavi
Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi
Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana
Ne opera aryaları
Ne beşinci Senfonisi beethoven'ın
Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Gün ışığı arkamızda kaldı bak
Tanyerinde unuttuk gözlerimizi
Gel artık
Hayata yeniden başlayalım
Gel artık
Bu mavilerde kimseler görmez bizi
Sayfa 18 - EVERESTKitabı okudu
