Arada kendini mutsuz, talihsiz, yapayalnız hissediyordu.
Zaten insan sevdiğine kızamazdı ki! Daha çok kendisini suçluyor, kendini kusurlu buluyordu.
Hayat bu işte! Eğer dünyaya gelmezsen hiç bir şey görmezsin, ama gelirsen dertten kurtulamazsın.
Sayfa 252Kitabı okudu
"Anılar" sadece anı idi. Bir insan "düşmanca anılar" yazmakla suçlanabilir miydi? Bir insanın anıları 'dost' ya da 'düşman' olabilir miydi?
Sayfa 218Kitabı okudu
Ne hale gelmiş bu nesil? Her şey önemli ama ölüm önemli değil!.. Eğer ölümün onlar için hiçbir önemi yoksa, yaşamanın da yoktur. Öyleyse niçin ve nasıl yaşıyor bu insanlar?
Sayfa 35Kitabı okudu
Hür yaşamaya alışan köleliğe kolay kolay alışamaz.
Sayfa 34Kitabı okudu
Kendisini kollayıp kayıran dost ya da nüfuzlu akrabaları olmayınca insanın işinde ilerlemesi, iyi bir yere gelmesi pek zordu.
Sayfa 32Kitabı okudu
"... Beni, ömrümün kışında Tanrı'nın lütfettiği o aşktan mahrum ettin diye övünme, sevinme!
Yüreğimin son atışına, son nefesine kadar duyacağım mutluluğu,
Sen ne bilir, ne anlarsın Abdilhan!
Sayfa 346Kitabı okuyor
"Gece biterken son karanlığımı da alıp götürür,
Güneş doğar, gündüz olur yeniden,
Ama benim işığım yok artık, hiç olmayacak,
Sen söndürdün glineşimi, içi kara mutsuz kardeşim
Abdilhan!
Sayfa 346Kitabı okuyor
İnanmayan bir kişi başı ağrımadığı sürece Tanrı'yı düşünmez.
Sayfa 125 - Ketebe Yayınları
"Ne biçim insanlar bunlar"
Eğer ölümün onlar için hiçbir önemi yoksa, yaşamanın da yoktur. Öyleyse niçin ve nasıl yaşıyor bu insanlar?
Sayfa 35 - Yedigey
Coğrafya kaderdir..
"Goethe” kelimesinin okunuşu Kazakça’da pek hoş bir anlama gelmez, ama önemli olan bu değildi. Bu büyük Alman şairi yetmişinden sonra genç bir kıza âşık olmuş, kız da sevmiş onu. Olayı herkes biliyormuş, yine de kimse Goethe’yi bir ağaca bağlamamış, kimse onu deli yerine koymamış... Bir de Raymalı-Aga’ya yaptıklarına bakın! İyilik ediyoruz diye onurunu kırmış, hayatını mahvetmiş, aşağılamışlardı onu...
Küçük çocuklar büyüklerin her şeyi çok iyi bildiklerini, çok akıllı ve her zaman da haklı olduklarını sanırlar. Ama biraz büyüyünce bunun pek doğru olmadığını anlarlar.
Olduğu gibi görünmeliydi insan.
"Elinden malını mülkünü, varını yoğunu alsalar, bundan ölmezsin. Bunları yine edinebilirsin. Ama senin onurunu kırar, ruhunu öldürürlerse, işte buna çare yoktur."
Sayfa 87 - ÖtükenKitabı okuyor