“Oysa düşünmek, her zaman acı veren ağır bir iştir.”
En işe yaramaz ama hayatta olan bir baba, en ünlü ama ölmüş bir babadan bin kere daha iyidir.
Sayfa 31Kitabı okudu
Eski meseldi: Hür yaşamaya alışan köleliğe kolay kolay alışamaz.
Han bir Tanrı değildir, çevresindeki kendi katındaki insanların ne yaptığını her zaman bilmez, çevresindekiler de pazar yerindeki vergi memurlarının nasıl çalıştıklarını nasıl davrandıklarını bilemezler.
"Asıl mesele de bu işte. Zaman ne kadar geçerse geçsin, bazı konularda hiçbir şeyi değiştirmez. Elinden malını mülkünü, varını yoğunu alsalar, bundan ölmezsin. Bunları yine edinebilirsin. Ama senin onurunu kırar, ruhunu öldürürlerse, işte buna çare yoktur..."
Sayfa 88Kitabı okudu
"Yeryüzünde siyasi çatışmalardan uzak kalmak çok zor, belki imkansız bir şey. Ama, uzun zamandan beri, günlerce, haftalarca gezegenimizden uzakta yaşadıktan ver yerküreyi bir otomobil tekerleği kadar küçülmüş haliyle seyrettikten sonra, şu kanıya vardık ki, toplumları öfke ve umutsuzluğa sürükleyen, bazı ülkeleri atom bombasına sarılma durumuna getiren son yılların enerji bunalımı, aslında büyük çapta bir teknik meseledir ve ülkelerin birbirleriyle anlaşıp uzlaşmalarından daha önemli değildir."
Sayfa 66Kitabı okudu
“Üstesinden gelemediği çelişkilerle başbaşa kalan insan, moral bakımından derinden derine sarsılır ama bunu kimseye söyleyemez, çünkü ona kimse yardım edemez. Bu korkunç bir yer kayması gibidir, tehlikeyi görürsünüz ama bir şey yapamazsınız.”
“Bir boşluğa yuvarlanmıştı, içi ızdıraptan alev alev yanıyor, yüreği sıkılıyor, boğulacak gibi oluyor ve içindeki o yangını söndüremiyordu. Yüreğinin dayanılmaz sızıları büyüye büyüye bir uçurum kadar derin yara açmıştı içinde. Karanlık ve her tarafından soğuk rüzgarlar esen bir boşluk idi bu.”
“Hayat böyleymiş! Her şey korkunç, karışık, anlaşılmaz. İşin bir başı bir de sonu var, ortasında ise herkes kaderini yaşıyor.”
Boranh Yedigey, o kaçış sırasında ve birdenbire, nereden çıktığını anlamadığı beyaz bir kuşu görür gibi oldu. Bir zamanlar Nayman Ana'nın mankurt olan öz oğlu tarafından okla vurulup devesinden düştüğü zaman, ak yazmasının içinden çıkan kuştu bu... Beyaz kuş, Yedigey'in hemen yanıbaşında uçuyor, kıyamet gününü andıran o alev ve gürlemeler arasında ona bağırıyordu
-Sen kimsin? Adın ne? Adını hatırla! Senin baban Dönenbay'dır, Dönenbay, Dönenbay, Dönenbay, Dönenbay.. Dönenbay.,. Ve beyaz kuşun sesi, yeniden karanlığa bürünen gökyüzünde uzun zaman yankılandı...
Ölüm karşısında herkes eşittir.
Sayfa 12Kitabı okudu
Bazı şeyler vardır ki onlarla şaka yapılmaz!
Sayfa 88Kitabı okudu
Yedigey, “Ne biçim insanlar bunlar!” diye söylendi nefretle. “Ne hale gelmiş bu nesil? Her şey önemli ama ölüm önemli değil!” Ve, kendi kendine soruyordu: “Eğer ölümün onlar için hiçbir önemi yoksa, yaşamanın da yoktur. Öyleyse niçin ve nasıl yaşıyor bu insanlar?”