Kitabın baş qəhrəmanında özümü tapdım. Bir çox hadisələr mənim həyatımla oxşarlıq təşkil edir, sadəcə daha(daha) ağır forması. Son illərdə mən də Villi kimi istərdim ki, xoşbəxt ailəm olsun, ancaq onları sevim, ancaq onlarla dərdimi bölüşüm. Realda isə sadəcə bir-birini sevməyən 2 gəncin qurduğu ailə və bunlardan heç razı olmayan mən varam.
Əsər çox mənalı idi, istənilən qədər mənalı/ həyati əhəmiyyətə sahib sitatlar var. İnsan bəzən çox əmin ola bilir öz hislərindən. Əmin olur ki, bütün insanlar pisdir, heç kim qurtarılmağa layiq deyil, bu həyatda ancaq sən varsan. Bu kitab da mənim bu düşüncələrimi bir qədər dəyişdi. Bu həyatda(şəhərdə/ ölkədə/dünyada) başqaları da var. Bülbülü öldürmək kitabında Cin Luizanın atası Attikusun da dediyi kimi: "İtigöz, adamları axırdan-axıra tanıyanda başa düşürsünən ki, hamı yaxşıdır".
