Günaydın. Ne acayip bir zamana tesadüf ettik. Ne baharın tadı vardı ne yazın. Çirkin bir kış geliyor şimdi, çirkin olduğu kadar hırçın. Ülkü Tamer'in dizeleri gibi: '"Bir soğuk yel eser / üşür ölüm bile" Yeller mi esiyor, ölüm mü üşüyor ne oluyorsa olsun, ne bitiyorsa bitsin artık sevgili okur. Bitsin de varalım güzel, güneşli günlere. Var olun.
Ülkü Tamer
Gülaydın ömrünün en uzun koşularında defalarca of çekenler, güzel güneşli günlere ulaşmak için çile çekenler, toprağa, denize taklasını hesaplayamayan güvercin gibi düşen kardeşlerinin, dostlarının acısını çekenler, düşman büyük eller ufacık olunca çaresizlikten saçını çekenler en dar gününde kimsesizlikler, yalnızlıklar çekenler, gurbete düşüp sıladaki, ana baba bacı gardaş ve hep uzaktaki bir yar hasreti çekenler, gelecek rahat ve güzel günleri iple çekenler, yaş kemale erdi bundan sonra ne dert ne tasa çekerip deyip şimdi altına bir sandalye çekenler, uykulardan erken uyanıp el kahve değirmeninde taze kavrulmuş kahve çekenler, oltayı atıp denize balık gelmese de yosun çekenler, bencileyin harcanmış yılların sonunda farkına varıp güzel şeyler düşünerek yaşamına güzellikler çekenler topunuza günaydın…