canımım kadınlar,
bugüne ithafen bir anıyı paylaşmak istedim. Bir konferansta hoca herkes şimdi manen en ağrıyan yerine dokunsun demişti. O güne kadar fark etmedim kimi elini yüreğine götürdü, kimi saçlarına, kimi kulağına bense iki elim birbirine kavuşmuş düşünüyorum benim neresi diye? Ama dinmişim yokmuş ağrıyan yerim dedim kendi kendime, elimi yakama götürmek için ayırdığımda fark ettim. Şu ellerimi biri diğerinin üstünde sımsıkı tutmuştum hoca soruyu sorduğunda. Refleks sandığım ama beni aydınlatan gerçek.. çalışan, azimli, sürekli tek başınalığın verdiği yorgunlukta böyle tutunuyoruz kendimize öyle ki tutan da biziz tutunan da..günümüz kutlu olsun💙