Onlar öyleydi,ben böyleydim,haklıydım haksızdım,yanlıştı,doğruydu,o yaptı ben yapmadım derken nasıl da çarçur ediyormuş meğer insan hayatını.
Sahafta gezerken denk geldiğim ve konusunu merak ederek almış olduğum bir kitap. Yazarın okuduğum ilk kitabı. Açıkçası İclal Aydın'ın kaleminden böyle güzel bir kitap okuyacağımı tahmin etmemiştim. İnsanın gerçekten böylesi bi roman yazabilmesi için pişmesi gerekir ya, çok güzel olmuş. O kadar güzel bir aile hikayesi ki. Saf sevgi deriz ya. Öylesi güzel sevginin getirilerini okudum ben. İyi ki almışım, çok güzeldi. İçimi ısıttı, çok samimiydi. Neleri yanlış yaptığımı, kimleri ne için kırıp döktüğümü, en kıymetli olanların kimler, neler olduğunu bir kez daha hatırlattı bana..
Aile olmanın tüm yaraları sarmasını, gelen şerleri, gelecek güzel günlerin habercisi olarak kabul eden bir olguyla okudum. Okurken yaşadığım kitaplardan biri de bu oldu. Bir konuya bağlı kalınmaması ve okurken tahmin edemediğim olayların gelişmesi beni kitaba çeken en büyük etmen. Birçok yerinde ağlamamak için kendimi zor tuttum.
Bir anda sizi hikayenin içine alıp Ayvalık ve Cunda'da da dolaştıran, o eskinin hep özlediğimiz ilişkileri içerisinde soluk aldıran, yaşanmışlıklarla da içinizi inceden inceye burkan bir kitap olmakla birlikte, özellikle günlük rutinin bunalmışlığından kaçıp, sığınabileceğiniz bir liman aynı zamanda Üç Kız Kardeş.
Okurken keyif alacağınız güzel bir kitap tavsiye ederim.
