Öncelikle ben kitabı beğendim. Ahmet Haldun hoca kitaplarını beğendiğim bir yazar. Kalın bir kitap ancak sıkıcı değildi. Bir iki küçük tarihsel notun eksik kaldığını düşünüyorum o kadar.
...
Kitap padişahların ve çoğunun adını bile duymadığımız şehzadelerin karakter yapıları ve kişisel becerilerini, aile ilişkilerini, toplumun, askerlerin, ulemanın onlara olan bakışlarını, desteklerini, yer yer yönlendirmelerini olabildiğince ele alıp; taht kavgaları ve ailenin erkek bireylerinin katledilme sebeplerinden bahsetmiştir. Kimisinin içi yanarak bu kararları aldığı görülürken kimisi sadece nefretle ve bazen zalimce bu işi yapmıştır.
Olayların olduğu dönem içinde değerlendirilmesi gerek tabi ki ama kitabı okurken "gerçekten böyle mi olmalıydı", "başka yol bulunamaz mıydı" gibi sorular sürekli aklınızı kurcalıyor.
Tarihteki bazı olaylar da farklı bir açıdan anlatılıyor.
Ayrıca çoğu kişi göz önüne almasa da Osmanlı kadınları (valide sultanalar, hasekiler, cariyeler) da aslında büyük acılar çekiyor ve sadece kadın oldukları için değersiz görülüyorlar.
Osmanlı büyük bir imparatorluk ancak özellikle yükselme döneminden sonra ortalığın ne kadar karıştığı gözler önüne seriliyor. Tarihten dersler almamız gerektiğini bir kez daha hatırlatıyor.
