El bırakıldığında olanca ağırlığıyla düşmüş, kalbi ve nabzı artık atmıyormuş ne gam, o el eskiden açık ve cömertti, o kalp içten ve sıcaktı, o nabız insanca attı ya, odur önemli olan. Vur, gölge! Vur ki yaşarken yapılan iyilikler açılan yaralardan aksın, dünyaya ölümsüzlük saçsın!