Sufyan es-Sevrî, nasıl can vereceğinden çok endişe eder, bunu düşündükçe de ağlar ve hüzne kapılırdı. Bu durumu bilen arkadaşlarından bazıları bir gün yanına gelerek ona:
Ey Ebû Abdullah! Ümitvar olmalısın; çünkü Allah’ın affı, senin günahlarından çok daha büyüktür dediler.
Onların meseleyi anlamadığını düşünen Sufyan onlara şu müthiş sözle cevap verdi:
Ben günahlarıma mı ağlıyorum sanki! Eğer ben tevhid üzere öleceğimi kesin olarak bilsem, Allah’a, dağlar büyüklüğünde günahlarla kavuşmaktan asla korkmam
(Sibâkun Nahvel-Cinân, Hâlid Ebu Şâdî, syf. 98)