Kendimi çok kötü hissediyorum, rahat bir hayatım yok ama utanıyorum. Yatağım, suyum, elektriğim, evim var diye utanıyorum. Acaba onlar nasıllar şimdi? Çok çabuk unutuldular, yardımları kesildi. İki üç sakallının insafına kaldılar. Evleri yıkıldı ya bu insanların aileleri öldü ya hani binlerce kişi orda kaldı ya göçük altında, milyonlarca kişi psikolojik birer vaka oldular ya hani diyorum biz onları nasıl bu kadar çabuk unuttuk. Neden hayatımıza döndük, neden hayat devam ediyor? Hani komşusu açken tok yatan bizden değildi? Ee sen şimdi tok yatmıyor musun? Bugün bir haber gördüm çadırlarını su basmış, benim insanımın çadırını nasıl su basar. Hiç gururunuza yedirebildiniz mi bu durumu???